Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Θεράπευσε το Σώμα σου, Louise L. Hay

Το καλό στη ζωή μας και η α-σθένεια είναι αποτελέσματα των νοητικών προτύπων σκέψης που διαμορφώνουν τις εμπειρίες μας. Όλοι έχουμε πολλά πρότυπα σκέψης που παράγουν καλές, θετικές εμπειρίες τις οποίες απολαμβάνουμε. Τα αρνητικά πρότυπα σκέψης είναι εκείνα που παράγουν δυσάρεστες, άκαρπες εμπειρίες οι οποίες μας προβληματίζουν. Επιθυμία μας είναι να μετατρέψουμε την α-σθένεια, στη ζωή μας, σε απόλυτη υγεία.

Για να εξαλείψουμε μόνιμα μια κατάσταση, πρώτα πρέπει να εργαστούμε για να εξαλείψουμε την νοητική αιτία.

Έμαθα πως για κάθε κατάσταση στη ζωές μας υπάρχει ανάγκη για αυτήν. Αλλιώς δεν θα την βιώναμε. Το σύμπτωμα είναι μόνο ένα εξωτερικό αποτέλεσμα. Πρέπει να στραφούμε "μέσα μας" για να εξαλείψουμε τη νοητική αιτία.

Τα πρότυπα σκέψης που προκαλούν τις περισσότερες α-σθένειες στο σώμα είναι: η κρίτική, ο θυμός, η δυσαρέσκεια και η ενοχή. Για παράδειγμα, η κριτική που γίνεται συχνά, οδηγεί σε α-σθένειες όπως η αρθρίτιδα. Ο θυμός, μετατρέπεται σε πράγματα που βράζουν, καίνε και μολύνουν το σώμα. Η δυσαρέσκεια, που παρατείνεται, υποβόσκει και κατατρώει τον εαυτό μας και τελικά μπορεί να οδηγήσει σε όγκους και καρκίνο. Η ενοχή πάντα αναζητά τιμωρία και οδηγεί σε πόνο. Είναι πιο εύκολο, να απαλείψουμε τα αρνητικά πρότυπα σκέψης από το μυαλό μας, όταν είμαστε υγιείς, παρά να προσπαθήσουμε να τα ξεριζώσουμε, όταν είμαστε σε κατάσταση πανικού και υπό την απειλή του νυστεριού του χειρουργού.

Ακολουθούν μέρος των προβλημάτων, η πιθανή αιτία και ο νέος τρόπος σκέψης:

Άγχος
Αιτία: Δείχνει έλλεψη εμπιστοσύνης στη ροή και την εξέλιξη της ζωής.
Νέος τρόπος σκέψης: Δέχομαι με ευκολία τις νέες εμπειρίες και ακολουθώ νέες κατευθύνσεις και αλλαγές.

Αυτιά Ωτίτιδα
Αιτία: Θυμός. Δεν θέλω να ακούω. Υπερβολική ταραχή. Γονείς που καβγαδίζουν.
Νέος τρόπος σκέψης: Η αρμονία με περιβάλλει. Ακούω με αγάπη το ευχάριστο και το καλό. Είμαι ένα κέντρο για την αγάπη.

Γυναικολογικά προβλήματα
Αιτία: Άρνηση του εαυτού. Απόρριψη της θηλυκότητας. Απόρριψη του θηλυκού στοιχείου.
Νέος τρόπος σκέψης: Απολαμβάνω τη θηλυκότητά μου. Μου αρέσει που είμαι γυναίκα. Αγαπώ το κορμί μου.

Δερματικά προβλήματα
Αιτία: Άγχος, φόβος. Παλιό θαμμένο τραύμα. Νιώθω να απειλούμαι.
Νέος τρόπος σκέψης: Προστατεύω στοργικά τον εαυτό μου με σκέψεις χαράς και γαλήνης. Έχω συγχωρήσει και ξεχάσει το παρελθόν. Τώρα είμαι ελεύθερος.

Δόντια, τρίξιμο δοντιών
Αιτία: Θυμός. Επιθυμία για έλεγχο. Άρνηση έκφρασης συναισθημάτων.
Νέος τρόπος σκέψης: Εμπιστεύομαι την πορεία της ζωής. Ζητώ με ευκολία αυτό που θέλω. Η ζωή με στηρίζει.

Δυσκοιλιότητα
Αιτία: Αρνούμαι να εγκαταλείψω τις παλιές μου ιδέες. Προσκολλημένος στο παρελθόν. Μερικές φορές τσιγκούνης.
Νέος τρόπος σκέψης: Καθώς εγκαταλείπω το παρελθόν, έρχεται το καινούριο. το γεμάτο ζωή και φρεσκάδα. Επιτρέπω στη ζωή να ρέει μέσα σε μένα.

Εθισμοί
Αιτία: Αποφυγή του εαυτού. Φοβος. Δεν γνωρίζω πώς να αγαπώ τον εαυτό μου.
Νέος τρόπος σκέψης: Τώρα ανακαλύπτω πόσο θαυμάσιος είμαι. Επιλέγω να αγαπώ και να απολαμβάνω τον εαυτό μου.

Έρπης χειλιών
Αιτία: Έντονη ανάγκη για παράπονα. Πικρά λόγια που δεν ξεστομίζονται.
Νέος τρόπος σκέψης: Σκέφτομαι και ξεστομίζω μόνο λόγια αγάπης. Έχω κάνει ειρήνη με τη ζωή μου.

Καρδιακά προβλήματα
Αιτία: Παλιά συναισθηματικά προβλήματα. Έλλειψη χαράς. Καρδιά που σκλήρυνε. Πεποιθήσεις που δημιουργούν ένταση και άγχος.
Νέος τρόπος σκέψης: Χαρά. Χαρά. Χαρά. Με αγάπη επιτρέπω τη χαρά να μπει παντού, στο μυαλό, στο σώμα, στην ψυχή, στις εμπειρίες μου.

Καρκίνος
Αιτία: Βαθύ τραύμα. παλιά μνησικακία ή βαθιά δυσαρέσκεια. Κάποιο βαθιά κρυμμένο μυστικό ή θλίψη που με κατατρώει. Βαθύ μίσος. Μίση. "Ποιο το όφελος;".
Νέος τρόπος σκέψης: Στοργικά συγχωρώ και απελευθερώνω όλο μου το παρελθόν. Επιλέγω να γεμίσω τον κόσμο μου με χαρά. Αγαπώ κι αποδέχομαι τον εαυτό μου.

Μύτη, ροή βλεννώδους υγρού
Αιτία: Ζητώ βοήθεια. Εσωτερικό κλάμα.
Νέος τρόπος σκέψης: Αγαπώ και παρηγορώ τον εαυτό μου με τρόπους που μου είναι ευχάριστοι.

Νευρικότητα
Αιτία: Φόβος, άγχος, αγώνας, βιασύνη. Δεν εμπιστεύομαι την πορεία της ζωής.
Νέος τρόπος σκέψης: Κάνω ένα ταξίδι χωρίς τέλος μέσα στην αιωνιότητα και έχω όλο το χρόνο μπροστά μου. Επικοινωνώ με την καρδιά μου. Όλα πηγαίνουν καλά.

Όραση, προβλήματα όρασης
Αιτία: Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω στη ζωή μου.
Νέος τρόπος σκέψης: Δημιουργώ τώρα μια ζωή που μου αρέσει να τη βλέπω.

Πάχος
Αιτία: Υπερευαισθησία. Συχνά αντιπροσωπεύει φόβο και φανερώνει ανάγκη για προστασία. Ο φόβος μπορεί να είναι συγκαλυμμένος θυμός και αντίσταση στη συγχώρεση.
Νέος τρόπος σκέψης: Προστατεύομαι από τη θεϊκή αγάπη. Νιώθω πάντα ασφάλεια και σιγουριά.

Πονοκέφαλοι
Αιτία: Αυτοαναίρεση. Αυτοκριτική. Φόβος.
Νέος τρόπος σκέψης: Αγαπώ κι αποδέχομαι τον εαυτό μου. Κοιτάζω τον εαυτό μου και ότι κάνω με τα μάτια της αγάπης. Είμαι ασφαλής.


Απόσπασμα από το βιβλίο: Θεράπευσε το σώμα σου, Louise L. Hay


Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Ο Άνθρωπος


Σ' αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν' αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν "ο άνθρωπος". Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.

                                                                                                        Γιώργος Σεφέρης 




Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Τάι Τσι Τσουάν


Το Τάι Τσι Τσουάν είναι μια τέχνη δοκιμασμένη από το χρόνο που μας παρέχει τη δυνατότητα να εξασκούμε με ήπιο τρόπο το σώμα και το νου μέσω της ροής των ενεργειακών ρευμάτων. Βασίζεται στον έλεγχο της εσωτερικής ενέργειας σύμφωνα με τις αρχές του Ταό, ενώ η ομορφιά και η χάρη του, σαν πολεμική τέχνη, έχει περιγραφεί με τον όρο «ποίηση σε κίνηση».
 

Εσωτερική Δύναμη και Όχι Ωμή Βία
 
Η προσέγγιση της ανάπτυξης της δύναμης στο Τάι Τσι Τσουάν είναι εσωτερική με έμφαση στη νοητική δύναμη και την εσωτερική ροή της ενέργειας.

Στην εξωτερική προπόνηση η δύναμη που αναπτύσσεται συνήθως, εντοπίζεται και είναι εξειδικευμένη. Για παράδειγμα αν χτυπάτε τις παλάμες σας πάνω σε σάκο προπόνησης η κλοτσάτε τις κνήμες σας πάνω σε στύλους θα αναπτύξετε δύναμη εντοπισμένη στις παλάμες και τις κνήμες σας. Στο Τάι Τσι, η δύναμη που αναπτύσσεται είναι συνήθως ευέλικτη και διαθέσιμη για διαφορετικές χρήσεις. Αν όμως εμπλουτίσετε την νοητική σας δύναμη με διαλογισμό και την εσωτερική σας ενέργεια με την εξάσκηση στο Τσι Κουνγκ, θα αναπτύξετε εστίαση και καθαρότητα σκέψης ώστε να παρατηρείτε με ηρεμία τις κινήσεις του αντιπάλου σας. Η ενέργεια θα ρέει αρμονικά χαρίζοντας σας σωματική και συναισθηματική υγεία.

Στον κινεζικό πολιτισμό το ιδανικό άτομο είναι επιτυχημένο τόσο στις λόγιες όσο και τις πολεμικές τέχνες. Ο ίδιος ο Κουμφούκιος, ήταν άσσος στην ξιφασκία και την τοξοβολία. Το Τάι Τσι ικανοποιεί αυτό το ιδανικό και έτσι συχνά θεωρείται ως η πολεμική τέχνη των λογίων, οι οποίοι προτιμούν το Τάι Τσι, επειδή έχει χαρακτηριστικά όπως την καθαρότητα της σκέψης, τη χαλαρή διάθεση και την αντιπάθεια για ωμότητες.


Το Τάι Τσι Τσουάν ως Πολεμική Τέχνη


Είναι μια από τις ωραιότερες πολεμικές τέχνες του κόσμου και εξαιρετικά αποτελεσματική στην μάχη. Το εκπληκτικό είναι ότι για να αμυνθείτε από οποιαδήποτε μορφή επίθεσης, χρειάζεται να γνωρίζετε μερικές μόνο ακολουθίες κινήσεων. Είναι ένα πλήρες μαχητικό σύστημα που καλύπτει όλες τις κατηγορίες επίθεσης. Το Ται Τσι δεν προέρχεται από πολέμαρχους, αλλά από ταοϊστές διδασκάλους.

Απρόσμενο όμως, είναι το γεγονός ότι, η φύση της εκπαίδευσης αναπτύσσει μια ήρεμη διάθεση και κατανόηση για τους αντιπάλους.

Η βασική στρατηγική, είναι να κυλάει κάποιος με τις κινήσεις του αντιπάλου και όχι να πηγαίνει κόντρα σε αυτές.

Ο μαθητής αυτής της τέχνης πρέπει να παραμένει ήρεμος και χαλαρός στη μάχη εφόσον η δύναμη του χτυπήματος του δεν είναι μηχανική αλλά προέρχεται από την εσωτερική ροή της ενέργειας.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό αξίωμα του Ταί Τσι, που βασίζεται στο Ταό Τε Τσιγκ, είναι η «μαλακότητά του» που συνδέεται με την στρατηγική αρχή ότι «το μαλακό υπερισχύει του σκληρού». Τίποτα δεν είναι πιο μαλακό από το νερό. 'Όσα σκληρά αντικείμενα βρεθούν στον δρόμο του θα νικηθούν από το νερό.

Στα Ταοϊστικά κείμενα ο όρος «νερό» συμβολίζει χαρακτηριστικά τη ροή και το άπλωμα. Έτσι οι κινήσεις του Τάι Τσι κυλούν και απλώνονται σαν νερό. Όταν επιτίθεται ο αντίπαλος, αφήνουν τις κινήσεις τους να κυλήσουν μαζί ή πάνω από την επίθεση. Όπως το νερό που κυλά, η κίνησή τους συνεχίζεται αρμονικά χωρίς διακοπή. Κάποιος αντίπαλος μπορεί να κάνει δέκα διαφορετικές κινήσεις άλλα ένας αγωνιζόμενος του Τάι Τσι θα κάνει μόνο μία. Αυτή η κίνηση όμως κυλά ασταμάτητα και τελικά κατακλύζει τον αντίπαλο.

Αυτή η ιδέα της ροής και του απλώματος του νερού είναι θεμελιώδης για την προαγωγή της υγείας γιατί σχετίζεται με την αρμονική ροή της ενέργειας.


Τάι Τσι και Πνευματική Ανάπτυξη

 
Το Ται Τσι Τσουάν συνδέεται άμεσα με την Ταοϊστική καλλιέργεια, γεγονός που ανυψώνει την τέχνη, πολύ πέρα από το επίπεδο των συνηθισμένων αγωνιστικών αθλημάτων. Η πνευματική ανάπτυξη που επιτυγχάνεται δεν είναι θρησκευτική αφού δεν περιλαμβάνει δόγματα και λατρεία.

«Η αξία του Ταί Tσι για τον σύγχρονο άνθρωπο είναι να φτιάξει ένα άνθρωπο παγκόσμιο σε μια κοινωνία που είναι παγκόσμια. Χωρίς φλυαρίες, χωρίς προπαγάνδα, χωρίς τίποτε, κάτι δημιουργείται σε ένα επίπεδο πολύ σημαντικό, στο υπόβαθρο στης συνείδησης. Με άσκηση καθαρά σωματική αλλάζει το επίπεδο της συνείδησης».

Το Τάι Τσι επιδρά σταδιακά στην ψυχολογική συμπεριφορά του ατόμου οδηγώντας σε μια άμεση ολική αίσθηση του σώματος και του περιβάλλοντος.

«Καθώς αισθάνεσαι τον εαυτό σου, αρχίζεις να χάνεις το διαχωρισμό μέσα και έξω. Βλέπεις πάντοτε μορφές, κινήσεις αλλά δεν είναι πια κατακερματισμένες».

Με την άσκηση, ο παλμός του χώρου και της ζωής γίνεται ένα με τον παλμό της αναπνοής, της καρδιάς, του αίματος ενώ η ενέργεια κυκλοφορεί γύρω από έναν κεντρικό άξονα. Με την αναπνοή όλα τα κύτταρα δουλεύουν σπειροειδώς από τα άκρα προς το κεντρικό νευρικό σύστημα. Αποκτάται μια αίσθηση αρμονίας, ενότητας, εμπιστοσύνης στη ζωή και συμμετοχή στην συγχρονικότητα της δημιουργίας που συμβαίνει κάθε στιγμή. «Έτσι η Δημιουργία, δηλαδή η Θεότης, γίνεται απτή».

Η Ταοιστική καλλιέργεια ολοκληρώνεται μέσα σε τρία στάδια:

Η καλλιέργεια του Τζινγκ (ουσία) ώστε να γίνει Τσι (Ενέργεια).

Η καλλιέργεια του Τσι για να γίνει Σεν (Πνεύμα).

Η καλλιέργεια του Σεν για να επιστρέψει στο Σύμπαν.

Το Τσι Κουνγκ είναι η γέφυρα που οδηγεί από το Υλικό (Τζινγκ) στο Πνευματικό (Σεν)

Εντυπωσιακό είναι πως σε ένα πολύ προχωρημένο επίπεδο στην φόρμα του Βουτάνγκ Τάι Τσι Τσουάν, οι κινήσεις του σώματος δεν προκαλούνται από τους μυώνες, αλλά από την ενέργεια που κυλάει, η οποία κατευθύνεται από το νου. Αυτό είναι το υπερβατικό επίπεδο του Τάι Τσι Τσουάν.

Κια ακόμη σε ένα ανώτερο επίπεδο, «όταν αφυπνιστείτε ξαφνικά στη μεγάλη κοσμική αλήθεια ότι, δεν έχετε υλικό σώμα, αλλά στη πραγματικότητα είστε μια απεριόριστη ροή ενέργειας που βρίσκεται σε ενότητα με την ενέργεια του σύμπαντος, θα έχετε επιτύχει τον υψηλότερο στόχο του Τάι Τσι Τσουάν».

Στόχος του Τάι Τσι είναι να ρίξουμε ματιές σε κοσμικές αλήθειες και τελικά να βιώσουμε άμεσα την απόλυτη πραγματικότητα που είναι η επίτευξη του Ταό ή η επιστροφή στο μεγάλο Κενό. Με άλλα λόγια η επίτευξη της Φώτισης, της βουδικής φύσης, η επιστροφή στο Θεό ή η ένωση με το Απόλυτο.


«Διαχώρισε το πραγματικό από το φαινομενικό.
Έλεγξε την αναπνοή.
Χρησιμοποίησε το μυαλό και όχι την ωμή δύναμη.
Διατήρησε τον εαυτό σου ήρεμο και χαλαρό
κατά τη διάρκεια των πράξεών σου».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


Wonk Kiew Kit, Το Πλήρες Εγχειρίδιο του Τάι -Τσι –Τσουάν, εκδόσεις Ιάμβλιχος


Πηγή

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Ο Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή



Ένα βιβλίο μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης, να διευρύνει τους ορίζοντές μας, να μας θυμίσει αυτά που ήδη γνωρίζουμε -όμως η πραγματική μεταμόρφωση απαιτεί προσπάθεια για μια ολόκληρη ζωή.
Η ζωή και η άσκηση του ειρηνικού πολεμιστή συνοψίζονται σε μια λέξη... δράση -το να είσαι χρήσιμος στους άλλους. Στα μάτια του Πνεύματος λίγα πράγματα μετρούν. Αυτό που δίνεις, αυτό και θα λάβεις. Πράξη σημαίνει κατανόηση.


Και μπορείς να πραγματώσεις οτιδήποτε αρκεί να έχεις τη θέληση και το κουράγιο να το κάνεις.


Φυσικά κάνουμε λάθη -έτσι μαθαίνουμε. Όλοι έχουμε το δικό μας "Σωκράτη". Είναι ο ανώτερος εαυτός μας. Γι αυτό αφήστε να σας οδηγήσει ό,τι καλύτερο έχετε μέσα σας. Κάθε στιγμή, αν ρωτήσετε "τί θα έκανε τώρα ο ανώτερος εαυτός μου;", θα μάθετε ποιος είναι ο σωστός δρόμος. Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας. Εμπιστευτείτε το ρεύμα της ζωής. Εσείς οι ίδιοι είστε ο πνευματικός οδηγός που περιμένατε.
Λένε ότι υπάρχει μονάχα ένα Ταξίδι, αλλά πολλοί δρόμοι. Σας εύχομαι καλό δρόμο στο μονοπάτι που διαλέξατε, για το Ταξίδι στο οποίο είμαστε όλοι συνοδοιπόροι.


Dan Millman


Το βιβλίο:


Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Περί συντρόφου...

Εγώ είμαι ένα αχλάδι. Μπορεί η μαμά μου να με ήθελε κεράσι, ο μπαμπάς μου ανανά και οι δικές μου προσδοκίες να με ήθελαν μπανάνα. Όμως η φύση μου δεν δεσμεύεται από τις προσδοκίες κανενός. Είτε μου αρέσει είτε όχι, αχλάδι είμαι.
Από κει και πέρα, η ευθύνη μου απέναντι στον εαυτό μου είναι να γίνω το πιο ζουμερό, το πιο αρωματικό και το πιο εύγευστο αχλάδι που μπορώ να γίνω. Δίνω λοιπόν καθημερινά τον αγώνα μου.
Κάποια στιγμή, έρχεσαι εσύ. Και - δυστυχώς για μένα - συμβαίνει να είσαι αλλεργική στ' αχλάδια. Εσύ θα με ήθελες μπανάνα. Αν εγώ -λόγω της έλξης που νιώθω- ενδόσω στον πειρασμό και αρχίσω να σου παριστάνω την μπανάνα, θα έχω παγιδέψει τη σχέση με δύο τρόπους: Από τη μια θα λέω συνεχώς από μέσα μου: "Της αρέσω σαν αυτό που δείχνω και οχι σαν αυτό που είμαι. Συνεπώς, στην πραγματικότητα δεν της αρέσω". Από την άλλη, εσύ που είσαι ειδική στις μπανάνες, κάποια μέρα θ' ανακαλύψεις ότι είμαι ψευτομπανάνα. Όσο πιο αργά το ανακαλύψεις εσύ, τόσο περισσότερο θα πονέσω εγώ. Προτιμώ λοιπόν να είμαι μόνος μου και να περιμένω. Κάποια μέρα, ίσως εμφανιστεί μια αυθεντική ερωμένη των αχλαδιών.

Γιώργος Πιντέρης, Ψυχολόγος 

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Σ' ένα Φίλο...

Ντρέπομαι, Φίλε μου, ντρέπομαι να σε κοιτάξω στα μάτια.

Την υπόσχεση που σου έδωσα δεν την κράτησα. Θυμάμαι το έντονο βλέμμα σου καθώς μου το ζητούσες: "Να προσέχεις τον εαυτό σου". 

Ντρέπομαι πολύ. 

Σε απέφευγα τόσο καιρό. Τι να σου πω... δεν είχα θάρρος. Πώς να ξεστομίσω την απάτη; Πώς να σταθώ μπροστά σου γεμάτος λαβωματιές; Κι όλο αυτό τον καιρό περιφέρομαι. Περιφέρομαι από άνθρωπο σε άνθρωπο να βρω παρηγοριά. Γίνομαι μέρος της ζωής τους. Γελάω όταν γελούν και κλαίω όταν κλαίνε. Κι έτσι ξεχνιέμαι, κι έτσι περνάει ο καιρός, κουβαλώντας μια θλίψη κρυμμένη. 

Ντρέπομαι, Φίλε μου. Σκιά κατάντησα και σκόνη στις γωνίες. Εκεί που κρύβονται και οι άλλοι απατεώνες. 

Και τώρα, στέκομαι εδώ μπροστά σου. Κι επιτέλους μπορώ και κλαίω. Ξεχύνεται η θλίψη μέσα από τα μάτια μου. Βαφτίζομαι στην κολυμπήθρα των δακρύων. Γιατί ξέρω.

Γιατί είσαι εσύ Αυτός που στο τέλος θα με κρατήσει στην αγκαλιά του.



Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Εντός

Πόσα θηρία κουβαλάει μέσα του ο άνθρωπος; Με πόσα από αυτά πρέπει να τα βάλει; Πόσες φορές το φως έρχεται αντιμέτωπο με το σκοτάδι; Λίγο κράτησε η χαρά και ξανά πάλι στη μάχη. Κι εκεί που νοιώθεις σίγουρη πάνω στη σκηνή, το σάπιο ξύλο που έτριζε, σπάει. Και βρίσκεσαι από κάτω. Κρυμμένη από τους προβολείς. Να προσπαθούν τα μάτια να προσαρμοστούν στο σκοτάδι. Να ψαχουλεύεις τα άκρα σου για ραγίσματα. Να χαϊδεύεις τους μώλωπες. Και δάκρυα να μην τρέχουν. Σαν να μην είσαι εσύ αυτή. Σαν να είναι κάποια άλλη. Κι η δύναμη; Αυτή η δύναμη που ήταν κρυμμένη; Και ξάφνου, πετάγεται από μέσα σου και σου προστάζει να σηκωθείς. Να γιατρέψεις. Να μάθεις. Να κατανοήσεις. Να συγχωρήσεις και να συνεχίσεις τη προσπάθεια του σκαρφαλώματος. Πάντα με την πεποίθηση ότι αυτή τη φορά θα κρατηθείς εκεί στο φως. Ότι τα σανίδια θα είναι ολοκαίνουρια. Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, κορίτσι μου, μες την αδυναμία μας πιο δυνατοί. Μες τα ερείπια βασιλιάδες, ονειρευόμενοι να γίνουμε αυλικοί μέσα στον Παράδεισο.



Κρυσταλένια


Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Adagio - Secret Garden - Swan




Lonely swan in the silver lake
You are drifting alone
Oh you know how a heart can break 
When love has flown 
When to some distance ocean crossed 
Some mysterious sea, 
Though a lover be ever lost 
Love can not be 
Silver swan by the shore 
Lift your wings up and fly 
Will you wait evermore 
Let life pass you by? 
You belong to the sun 
You belong to the sky, 
You have more than one song 
To sing before you die 
To the edge of the moon you'll go 
I would fly there with you 
Where the tides of heaven flow, 
Above the blue, 
You are destined for higher ground 
Not to linger with me 
To the earth i am ever bound, eternally 
We belong to the sun
We belong to the sky, 
We have more than one song 
To sing before we die

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Ο Δρόμος προς την Ενδυναμωμένη καρδιά

Η θεραπεία είναι απλή, αλλά δεν είναι εύκολη. Τα βήματα είναι λίγα κι όμως χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια.

1ο βήμα: να αφιερωθείς στην θεραπεία σου, μέχρι να φτάσεις στην πηγή του πόνου σου. Αυτό σημαίνει να στραφείς προς τα μέσα, μέχρι να γνωρίσεις τα τραύματά σου.

2ο βήμα: από τη στιγμή που είσαι “μέσα σου”, προσδιόρισε τα τράυματά σου. Μήπως έχουν γίνει μια μορφή “τραυματικής δύναμης” στη σημερινή σου ζωή; Αν έχεις μετατρέψει τα τραύματά σου σε δύναμη, ψάξε να βρεις το λόγο που φοβάσαι τη θεραπεία τους. Καθώς θα προσδιορίζεις τα τραύματά σου, ζήτησε από κάποιον να γίνει “μάρτυρας” του γεγονότος αυτού και της επίδρασης που ασκεί στην ανάπτυξή σου. Χρειάζεσαι τουλάχιστον έναν άνθρωπο, ένα θεραπευτή ή έναν φίλο που να μπορεί να δουλέψει μαζί σου προς αυτή την κατεύθυνση.

3ο βήμα: από τη στιγμή που έχεις εκφράσει λεκτικά τα τραύματά σου, παρατήρησε πολύ προσεκτικά πως τα χρησιμοποιείς για να επηρεάσεις ή ακόμη και για να επιβληθείς στους ανθρώπους γύρω σου, αλλά και στον εαυτό σου. Για παράδειγμα, λες ότι δεν αισθάνεσαι καλά εξαιτίας αυτών των τραυμάτων, προκειμένου ν' ακυρώσεις ένα ραντεβού, όταν στην πραγματικότητα αισθάνεσαι περίφημα; Μήπως ελέγχεις κάποιον άλλον άνθρωπο, λέγοντας ότι οι πράξεις του/της σου θυμίζουν τους γονείς σου; Μήπως επιτρέπεις στον εαυτό σου να παρατήσει κάτι ή να μην προσπαθήσει καθόλου, αναμασώντας το παρελθόν σου κι ενισχύοντας έτσι την κατάθλιψη; Φοβάσαι μήπως χάσεις τις στενές προσωπικές σου σχέσεις με συγκεκριμένους ανθρώπους αν θεραπεύσεις τον εαυτό σου; Μήπως φοβάσαι ότι αν θεραπευτείς, στη συνέχεια θα πρέπει να αφήσεις πίσω σου κάποιο μικρό ή μεγάλο μέρος της ζωής που έχεις; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που χρειάζεται να απαντήσεις με εντιμότητα, επειδή κρύβουν τις πιο σημαντικές αιτίες που κάνουν τους ανθρώπους να φοβούνται να γίνουν καλά.
Καθώς θα παρατηρείς τον εαυτό σου, δώσε ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή του λεξιλογίου που χρησιμοποιείς, στη χρήση της θεραπευτικής γλώσσας και στην άνεσή σου στην τραυματολογία. Στη συνέχεια, δημιούργησε νέα πρότυπα συναλλαγής με τους άλλους που δεν θα στηρίζονται στη δύναμη των τραυμάτων. Άλλαξε το λεξιλόγιό σου, συμπεριλαμβανομένου και του λεξιλογίου που χρησιμοποιείς για να μιλήσεις στον εαυτό σου. Σε περίπτωση που η αλλαγή αυτών των προτύπων αποδειχτεί δύσκολη να ξέρεις ότι πολλές φορές είναι πολύ πιο δύσκολο να απελευθερωθείς από τη δύναμη που αντλείς από το τραύμα σου απ' ότι να απαλλαγείς από την μνήμη της οδυνηρής εμπειρίας. Ένα άτομο που δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη δύναμη που αντλεί από ένα τραύμα, είναι εθισμένο σ' αυτό και, όπως γίνεται με όλους τους εθισμούς, ο εθισμός σε ένα τραύμα δεν είναι εύκολο να θεραπευτεί. Μη φοβάσαι να ζητήσεις θεραπευτική βοήθεια, για να κάνεις αυτό το βήμα, ή οποιοδήποτε από τα άλλα βήματα.

4ο βήμα: προσδιόρισε το καλό που μπορεί να έχει προέλθει από τα τραύματά σου. Άρχισε να ζεις μέσα στη συναίσθηση της εκτίμησης και της ευγνωμοσύνης και – αν είναι απαραίτητο- “προσποιήσου, μέχρι να τα καταφέρεις”. Ξεκίνα μια πνευματική άσκηση και ακολούθησέ την. Ακολούθησε την πνευματική σου πορεία με συνέπεια.

5ο βήμα: από τη στιγμή που έχεις εδραιώσει τη συνείδηση της εκτίμησης, μπορείς να στραφείς προς την πρόκληση της συγχώρεσης. Όσο ελκυστική και αν είναι η συγχώρεση στη θεωρία, για τους περισσότερους ανθρώπους είναι μια προσωπική πράξη που δεν ασκεί καμία γοητεία, κυρίως γιατί η αληθινή φύση της συγχώρεσης παραμένει παρεξηγημένη. Η συγχώρεση δεν είναι το ίδιο πράγμα με το να λες στον άνθρωπο που σε έβλαψε “εντάξει”. Η συγχώρεση είναι περισσότερο μια περίπλοκη πράξη συνείδησης, μια πράξη που απελευθερώνει την ψυχή και το πνεύμα ενός ανθρώπου από την ανάγκη για προσωπική εκδίκηση και από την αντίληψη ότι είναι θύμα. Πέρα από το να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους ανθρώπους που προκάλεσαν τα τραύματά μας, συγχώρεση σημαίνει να απελευθερωθούμε από τον έλεγχο ποου αίσθηση της θυματοποίησης έχει πάνω στις ψυχές μας. Η απελευθέρωση που φέρνει η συγχώρεση έρχεται με τη μετάβαση σε υψηλότερη κατάσταση συνείδησης – όχι μόνο στη θεωρία, αλλά ενεργειακά και βιολογικά. Στην πραγματικότητα, οι συνέπειες μια γνήσιας πράξης συγχώρεσης συνορεύουν με το θαύμα. Μπορεί κατά τη γνώμη μου να περιέχουν την ενέργεια που δημιουργεί τα ίδια τα θαύματα.
Αξιολόγησε αυτά που χρειάζεται να κάνεις για να συγχωρήσεις τους άλλους – και τον εαυτό σου, αν είναι αναγκαίο. Αν πρέπει να έρθεις σε επαφή με κάποιον, για να κουβεντιάσετε από κοντά, βεβαιώσου ότι δεν μεταφέρεις το μήνυμα του “εσύ φταις” ως θέμα συζήτησης. Αν χρειάζεται να μοιραστείς τις προσωπικές σου σκέψεις με ένα γράμμα προς το πρόσωπο αυτό, κάνε το, αλλά και πάλι βεβαιώσου ότι πρόθεσή σου είναι να επανακτήσεις το πνεύμα σου κι όχι να στείλεις ένα ακόμη μήνυμα θυμού.
Τέλος, δημιούργησε μια επίσημη τελετή για τον εαυτό σου, με την οποία θα καλείς πίσω το πνεύμα σου και θα απελευθερώνεις την αρνητική επίδραση όλων των τραυμάτων σου. Άσχετα με το αν προτιμάς τελετή ή προσωπική προσευχή, στείλε το μήνυμα της συγχώρεσης με “επισημότητα”, για να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα.

6ο βήμα: σκέψου την αγάπη. Ζήσε με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη. Κάλεσε την αλλαγή στη ζωή σου, έστω και μόνο με τη στάση σου. Και να θυμάσαι συνεχώς το μήνυμα όλων των πνευματικών δασκάλων: κράτα το πνεύμα σου στο παρόν. Στη γλώσσα του Ιησού: “Άφησε τους νεκρούς και συνέχισε τη ζωή σου”. Ή όπως δίδαξε ο Βούδας: “Υπάρχει μόνο το τώρα”.

Τα πάντα στη ζωή μας αντλούν ενέργεια από την καρδιά μας. Όλοι μας βιώνουμε εμπειρίες που ραγίζουν την καρδιά μας – όχι μόνο τη ραγίζουν, αλλά και την κόβουν στα δύο. Ανεξάρτητα από το πως έχει ραγίσει η καρδιά μας, το ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: τι θα κάνουμε με τον πόνο μας; Θα τον χρησιμοποιήσουμε ως δικαιολογία, για να επιτρέψουμε τον φόβο να ασκεί μεγαλύτερη εξουσία πάνω μας ή θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από την εξουσία του υλικού κόσμου με μια πράξη συγχώρεσης; Το ερώτημα αυτό θα έρχεται ξανά και ξανά στη ζωή μας, μέχρις ότου η απάντηση που θα δώσουμε να γίνει η απελευθέρωσή μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο: ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, Caroline Myss


Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Στο κόκκινο




Ανοιξιάτικη βροχή, ξεπλένει τις πληγές,
κόκκινο νερό αναβλύζουν οι πηγές
κι εσύ κόρη αγέννητη κοιτάς να ξεπλυθείς,
στο κόκκινο να βαπτιστείς, μια άλλη να γεννηθείς.

Κόκκινο νερό ζωγράφισε το δέρμα,
θάλασσες ποτάμια δίχως τέρμα
κι εσύ χαιδεύεις τις γραμμές σου,
πορεία ν΄αλλάξεις στις ρωγμές σου.

Δάκρυα καυτά, λάβα, φωτιά
αυλάκωσαν της γης την ομορφιά
κι εσύ φορώντας κόκκινο κραγιόν,
ανάσταση ζητάς εκ των νεκρών.

Κόκκινος ουρανός, ματώνει τη σκιά σου,
τώρα πια αδειανή η αγκαλιά σου
κι εκεί στο κόκκινο σε γέλιο ξεσπάς
στο κόκκινο το θάνατό σου ξεγελάς.
Κρυσταλένια



για την Αγγελική που έφυγε για έναν άλλο κόσμο μαζί με το αγέννητο παιδί της
Marfin 05.05.2010

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Η πιο αποτελεσματική δίαιτα

Είναι πολλοί εκείνοι που για χρόνια αγωνίζονται ν'αδυνατίσουν και όμως εξακολουθούν να είναι υπέρβαροι. Κατηγορούν το παραπανίσιο βάρος , που δεν είναι παρά το εξωτερικό σύμπτωμα ενός βαθύτερου εσωτερικού προβλήματος.
Κατά τη γνώμη μου, όλ'αυτά γίνονται πάντα από φόβο και από ανάγκη προστασίας .Όταν νίωθουμε φοβισμένοι ή ανασφαλείς ή όχι αρκετά καλοί, τότε προσθέτουμε στο σώμα μας μερικά κιλά για προστασία.
Όταν κατηγορούμε τον εαυτό μας για το πρόσθετο βάρος που παίρνουμε, όταν νιώθουμε ένοχοι για κάθε μπουκιά που τρώμε, όταν βασανίζουμε τον εαυτό μας για κάθε επιπλέον κιλό, απλώς χάνουμε το χρόνο μας. Είκοσι χρόνια αργότερα θα βρισκόμαστε πάλι στην ίδια θέση, γιατί δε θα έχουμε ασχοληθεί με το πραγματικό πρόβλημα.Το μόνο που θα επιτύχουμε θά είναι να γίνουμε περισσότερο ανασφαλείς και φοβισμένοι και τότε θα χρειαστούμε κι άλλο βάρος για να προστατευτούμε.
Γι'άυτό δεν επικεντρώνομαι ποτέ στο παραπανίσιο βάρος και στις δίαιτες. Γιατί οι δίαιτες δε φέρνουν μόνιμα αποτελέσματα. Η μόνη δίαιτα που είναι αποτελεσματική είναι η πνευματική δίαιτα ,η δίαιτα από τις αρνητικές σκέψεις.
Πολύ συχνά οι άνθρωποι μου λένε πως δεν μπορούν να αγαπήσουν τον εαυτό τους ,επειδή είναι τόσο χοντροί ή όπως το διατύπωσε μια κοπέλα ,"πολύ στρογγυλοί στις γωνίες".Παίρνουμε βάρος επειδή δεν αγαπάμε τον εαυτό μας .Όταν θα αρχίσουμε να αγαπάμε και να δεχόμαστε τον εαυτό μας τότε θα διαπιστώσουμε με έκπληξη ότι θα αρχίσει να εξαφανίζεται το βάρος απο το σώμα μας.
Το υπερβολικό βάρος αντιπροσωπεύει την ανάγκη για προστασία. Επιζητούμε προστασία από τις πληγές, την ταπείνωση, την κριτική την κακομεταχείρηση, τη σεξουαλικότητα και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, από ένα φόβο για τη ζωή γενικά και για κάποιους τομείς συγκεκριμένα.Ας κάνουμε λοιπόν τις επιλογές μας.
Δεν είμαι παχιά, αλλά έμαθα με την πάροδο του χρόνου πως όποτε νιώθω ανασφάλεια και δεν είμαι χαλαρή, βάζω ορισμένα κιλά. Όταν όμως εξουδετερώνω την απειλή, το παραπανίσιο βάρος φεύγει από μόνο του.
Η μάχη με τα κιλά είναι χάσιμο χρόνου και ενέργειας . Η δίαιτα δεν φαίρνει αποτέλεσμα, γιατί μόλις τη σταματήσουμε ξαναπαίρνουμε τα κιλά που χάσαμε. Η αγάπη για τον εαυτό μας, η εμπιστοσύνη στην πορεία της ζωής και η σιγουριά που νιώθουμε για τη δύναμη του μυαλού μας είναι η καλύτερη δίαιτα που γνωρίζω. Αν αρχίσουμε να κάνουμε δίαιτα στις αρνητικές σκέψεις το βάρος μας θα ρυθμιστεί απο μόνο του.
Πολλοί γονείς μπουκώνουν τα μωρά τους όποιο και αν είναι το πρόβλημα που έχουν. Αυτά τα μωρά όταν μεγαλώσουν θα στέκονται μπροστά σε ένα ανοιχτό ψυγείο λέγοντας:"Δεν ξέρω τι θέλω" όποιο πρόβλημα κι αν έχουν.
Κάποιες φορές μερικοί εκνευρίζονται όταν τους λέω πόσο εύκολο είναι να αλλάξουν τη ζωή τους. Μπορεί και να πιστεύουν ότι δεν αντιλαμβάνομαι τα προβλήματα τους. Μια γυναίκα θύμωσε πολύ και μου είπε:"Ήρθα για να χάσω κάποια κιλά κι όχι για να μάθω να αγαπάω τον ευατό μου." Για μένα ήταν ολοφάνερο πως το βασικό της πρόβλημα ήταν το μίσος που ένιωθε για τον εαυτό της. Αυτό διαπότιζε κάθε πτυχή της ζωής της ,ακόμα και την προσπάθεια της για τα πιο απλά πράγματα. Ήταν λοιπόν αναμφισβήτητο πως δεν μπορούσε να πετύχει πουθενά όσο ένιωθε πως δεν άξιζε τίποτε.
Δεν είχε το θάρρος να με ακούσει ως το τέλος και έφυγε κλαίγοντας, για να επιστρέψει ένα χρόνο αργότερα με πολύ περισσότερα κιλά.
Ορισμένοι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι, αυτό δεν είναι κριτική. Οι αλλαγές αρχίζουν την κατάλληλη στιγμή, στο σωστό χώρο και χρόνο για τον καθένα .

Μεταμορφώστε τη ζωή σας, Louise Hay

Ευχαριστώ τη Λένια
http://leniasway.blogspot.gr/

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Angel

Αυτό που μένει χαραγμένο στην ψυχή σου τελικά είναι αυτό που σου δόθηκε αληθινά, απροκάλυπτα. Είναι η αγκαλιά επιθυμία ψυχής κι όχι ανάγκης. Είναι χέρια προστατευτικά. Μάτια ξάγρυπνα. Είναι λέξεις σκαλιά. Είναι λατρεία πιστού στον Θεό του. Είναι τώρα και σημαίνει για πάντα. 

Πλούσιος αυτός που πήρε και κατάλαβε. Μα πιο πλούσιος αυτός που δόθηκε. Γιατί φόρεσε φτερά και πέταξε.

Όσο καιρός κι αν περάσει... μένει, πάντα μένει.



Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Βάπτισμα

Οι Άνθρωποι

βαφτίζονται μέσα σε δάκρυα.
Βουτάνε οικειοθελώς στην κολυμπήθρα των στεναγμών.
Λούζεται το κορμί τους στον πόνο.
Καίγεται η σάρκα τους.

Βαφτίζονται, αθέατοι από μάτια.
Πίσω από τοίχους ερημικούς.
Μέσα σε τάφους προσωρινούς.
Ντυμένοι στα γκρίζα.

Βαφτίζονται κουβαλώντας σταυρό.
Επωμίζονται την ευθύνη του βάρους του.

Εσαεί…

Βαφτίζονται πεθαίνοντας.
Αποβάλλοντας το παλιό τους δέρμα.

Σαν κάμπιες. 

Αν δεις πεταλούδες με σταυρό ζωγραφισμένο στα φτερά τους.

Άνθρωποι είναι… βαφτισμένοι μέσα σε δάκρυα.


Κρυσταλένια



Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Αυτο-καταστρέφοντας, Πόπη Συνοδινού

Περπατάω διασχίζοντας τον κόσμο με διάφανες τις πληγές μου, τις ξύνω προσεκτικά και αδειάζω το παλιό τους δέρμα πίσω μου.
Πολλές φορές στάζουν αίμα.
Πολλές φορές ζητούν να βρώ την πηγή τους. Την βρίσκω, την κοιτάζω, αυτό δεν είναι αρκετό για να πάψουν.
Ξοδεύω το μυαλό μου σε θεάματα γλυκόπικρα.
Αναπολώ την μνήμη μου.
Ανεστορώ.
Σε ζητάω κάτι βράδια που το χώμα βρέχεται από μια ήρεμη βροχή.
Με βάζω μπροστά σε μάτια και στόματα πεινασμένα. Δεν προφυλάσω το εγώ μου, το αφήνω ακάλυπτο.
Κανείς δεν θα το καλύψει εκτός από εμένα. Αλλά έτσι είμαι, κάποτε πολύ γενναία , κάποτε πολύ πένθιμη, απαισιόδοξη πως χάθηκαν τα μαργαριτάρια κι ο βυθός είναι γυμνός.
Νύχτες υπάρχουν που φωνάζω ( είναι κανείς εδωωωωωωωωωω);
Κι εκείνη η ρωγμή στο ταβάνι ανοίγει με χίλια στόματα. Με ρωτάνε.
-Πως ένιωσες στην πρώτη σου εξαπάτηση; Όταν χαμήλωσες το ύψος των χεριών σου για να ανεβάσεις κάποιον άλλο.
-Πως ένιωσες που δεν γεννήθηκες σαν παιδί γιατί δεν σε άφησαν οι άλλοι;
Δεν με ενδιαφέρει, ούτε ζητώ ρέστα.
Άκου, ξέρω καλά να αυτοκαταστρέφομαι.
Και να ξαναγεννιέμαι με τις πασχαλιές.
Αποστρέφομαι τα προσωπεία, τα βαριέμαι απέραντα.
Τόσος κόπος εκ μέρους σου για να κρύψεις ή να φανερώσεις κάτι; Αφού θα το μυρίσω την δεύτερη φορά.
Κι άκου! ΚΑΤΈΧΟΜΑΙ από ιλίγγους. Κάποιες φορές με τραβάει η γη προς τα κάτω.
Βυθίζομαι.
Εκεί υπάρχει το σκουλήκι του θανάτου.
Του αρέσει να με φλερτάρει, μου αρέσει κι εμένα.
Μια γρήγορη πτώση ή μια γρήγορη ανάδυση είναι τα πάντα μπροστά σε μικρές μικρές μίζερες διαδρομές...
Αυτοκαταστρέφομαι.
Δεν κρατώ πολλά για εμένα κι ούτε παριστάνω κάτι άλλο.
Τι κρίμα κι άδικο για εμένα!
Κι όμως! Αυτές οι εκπληκτικές ήττες μου θα με κρατούν νέα.
Η πορεία μόνο με την πυξίδα της λογικής είναι ένα άγευστο φρούτο.
Μου αρέσουν οι ευφυείς, οι τρελοί, οι καταραμένοι, οι μοιραίοι.
Οι απόκληροι.
ΟΙ νομάδες.
Οι θαρραλέοι.
Βαδίζω σχεδόν πάντοτε στα άκρα.
Και λοιπόν; όταν θα πέσω θα σηκωθώ μόνη μου.
Δεν ζήτησα ποτέ από κανέναν.
Ω, πόσο σκληρό ακούγεται αυτό..
Σου χω πιό σκληρό.
Να λυπάσαι το είδος του ανθρώπου που ποτέ δεν πέθανε από έρωτα, ποτέ δεν τρελάθηκε, δεν ρούφηξε φιλιά στο κορμί του, δεν λεηλατήθηκε σαν κάστρο έτοιμο από καιρό, δεν λεηλάτησε,
δεν έτρεξε με ταχύτητα φωτός στο ερωτικό ειδώλιο.
Αν όλα αυτά είναι αυτοκαταστροφή τότε χαίρομαι.
Καλύτερα ένας χαμένος από κάποιον που δεν έπαιξε, έντιμα, να κοιτάς στα μάτια σαν σου μιλάω.
Άσε το στόμα..
Δεν έχω ρέστα.
Και δεν ζητάω.
Μόνο εκείνη η ρωγμή στο ταβάνι κάποιες φορές βγάζει χίλια στόματα.
Παρατάτε με τους λέω,
παρατάτε με...




http://popisynodinou.blogspot.gr/2013/04/blog-post_3230.html

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Να είσαι εσύ...

Νοιώθω σαν να μη χωράω. Αταίριαστη. Διαφορετική. Μερικές φορές μ' αρέσει. Χαίρομαι αυτή την καμπύλη στην λογική ευθεία του κόσμου. Άλλες πάλι φορές σκέφτομαι να προσαρμοστώ. Να χωρέσω στα μέτρα του και στα σταθμά του. Είναι πιο εύκολο να πας με το ρεύμα. Ακούραστα. Άλλες πάλι φορές χάνω τις ισορροπίες και η καμπύλη επιθυμεί την ευθεία με αποτέλεσμα να τρώω τα μούτρα μου. Άλλωστε πως γίνεται να έλξεις κάτι που δεν σου μοιάζει έστω και λίγο. Κάτι που δεν έχει λίγη σαν τη δική σου λόξα. Παρασύρομαι κάποιες φορές και προσποιούμαι. Παίζω τον ρόλο μου όσο καλύτερα μπορώ, μέχρι που με βρίζει ο ίδιος μου ο εαυτός. Έπειτα απ' το κατσάδιασμα επιστρέφω στην ουσία μου. Κι αν επιθυμώ ευθείες και τρώω τα μούτρα μου, δεν πειράζει. Θα συναντήσω μια μέρα την δικιά μου καμπύλη.




Ευχαριστώ τον κύριο Δημήτριο Νομικό για το παρακάτω κείμενο...

Να είσαι εσύ! Πάντα! Και όταν σε απορρίπτουν γι αυτό που είσαι! Και όταν θέλουν κάτι άλλο από αυτό που είσαι! Και όταν νομίζεις ότι δεν σου βγαίνει αυτό που είσαι! Να είσαι εσύ! Πάντα! Και αν βρεις πόρτες κλειστές! Και αν σου έχουν γυρισμένες πλάτες! Και αν σου λένε άλλαξε για να γίνεις αποδεκτός! Να είσαι εσύ! Πάντα! Και να θες! Δικαιούσαι! Είσαι κληρονόμος του παρελθόντος και αρχιτέκτονας του μέλλοντος. Εσύ, για εσένα! Να είσαι εσύ! Πάντα! Γιατί όταν σε πλησιάσω και είσαι εσύ, οι καρδιές μας θα ανταλλάξουν λόγια που το στόμα δεν βγάνει. Οι ψυχές μας θα δουν εικόνες που τα μάτια αδυνατούν! Και στο βάθος μας, θα ξέρουμε ότι δεν διαφέρουμε και τόσο πολύ. Να είσαι εσύ! Πρωτίστως για σένα! Και όταν είσαι για εσένα, είσαι για όλους. Γιατί δεν διαφέρουμε και τόσο πολύ!

Το συνάντησα μοιραία σε ανάρτηση στο Facebook και πήρα την απάντηση που χρειαζόμουν...

Be yourself, everyone else is already taken. Oscar Wilde

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Το δέντρο των φίλων


Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που μας κάνουν ευτυχισμένους χάρη στην απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας. Κάποιους τους έχουμε σε όλη τη διαδρομή στο πλάι μας, βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε, ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων. Όλους τους ονομάζουμε φίλους και υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη αυτών. Ίσως το φύλλο κάθε δέντρου να χαρακτηρίζει τους φίλους μας. Το πρώτο που ξεπροβάλλει είναι ο πατέρας και η μητέρα μας, μάς δείχνουν τι είναι η ζωή. Στη συνέχεια έρχονται οι αδελφικοί φίλοι με τους οποίους μοιραζόμαστε το χώρο μας, για να ανθίσουν και αυτοί όπως κι εμείς.


Καταλήγουμε να αναγνωρίσουμε σε ολόκληρη την οικογένεια φύλλων αυτούς που σεβόμαστε και επιθυμούμε το καλό τους. Επιπλέον, η μοίρα μάς φέρνει και άλλους φίλους, αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας. Πολλούς από αυτούς τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές, φίλους καρδιακούς. Είναι ειλικρινείς, είναι αληθινοί. Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά, ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους. Και, μερικές φορές, κάποια από αυτές τις αδερφές ψυχές αναφλέγεται μέσα στην καρδιά μας και τότε γίνεται ερωτικά εμπνευσμένος φίλος. Αυτός δίνει λάμψη στα μάτια μας, μουσική στα χείλη μας, φτερά στα πόδια μας, πεταλούδες στο στομάχι μας…


Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι, αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές, ή για λίγες μέρες ή ώρες. Αυτοί συνήθως στολίζουν το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα για όσο καιρό είμαστε κοντά τους. Μιλώντας για κοντά, δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους, εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου. Περνάει ο καιρός, το καλοκαίρι φεύγει, πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας - μερικά γεννιούνται σε άλλο καλοκαίρι, και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές.


Αλλά αυτό που μας κάνει πιο ευτυχισμένους είναι η συνειδητοποίηση ότι τα φύλλα που έπεσαν συνεχίζουν να είναι κοντά μας, να τρέφουν τις ρίζες μας με χαρά. Είναι αναμνήσεις εκπληκτικών στιγμών που διασχίσανε το μονοπάτι μας. Σας εύχομαι, φύλλα του δέντρου μου, ειρήνη, αγάπη, υγεία, τύχη και ευημερία. Σήμερα και πάντα …γιατί απλά κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό. Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς. Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά, αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δεν μας άφησαν τίποτα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας και η πιο προφανής απόδειξη ότι δύο ψυχές δε συναντιούνται τυχαία.
                                                                                              
                                                                                    Χόρχε Λουίς Μπόρχες
 
 
 
Το κείμενο το δανείστηκα από τον φίλο Ανάγερτο. Τον ευχαριστώ πολύ!!!
http://anagertos.blogspot.gr/


...και τι ζήτησα;

Μια παλάμη να κουρνιάζω στις γραμμές της

Μια σκέψη να χωράω στις σιωπές της

Μια ματιά να ταξιδεύω στο υγρό της

Μια καρδιά να χορεύω στο ρυθμό της


Κρυσταλένια

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Λάθος άνθρωπος

Επιλέγεις λάθος άνθρωπο, δηλαδή, για να το σκάσεις πιο εύκολα; Και τότε πώς εξηγείται το γεγονός πως καμιά φορά κολλάς στο λάθος πρόσωπο εκατό χρόνια;», ρωτάει η μεταμεσονύκτια φίλη. «Κατά τη γνώμη μου, μείνεις, φύγεις, το ίδιο κάνει», λέω. «Πάλι κολλάς, για να γλιτώσεις από μια ουσιαστική δέσμευση. Η λάθος επιλογή σού διασφαλίζει κατά κανόνα ανεξαρτησία. Σε ασφαλίζει από τον πόνο τού να βρεθείς ακάλυπτος, εκτεθειμένος μπροστά στον όμοιό σου. Γιατί, αν με τον όμοιό σου τύχει στραβή, τότε δεν γιατρεύεσαι. Πένθος αμετάκλητο μετά.

 Μαλβίνα Κάραλη         



Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Ναύτες και φαροφύλακες

Ονειρεύτηκες να γίνεις ναύτης

Ονειρεύτηκα να γίνω φαροφύλακας

... κάπου εκεί ανάμεσα στη γη και στη θάλασσα τέμνονται οι ορίζοντές μας.

Θαλασσοδέρνοντας ποθείς στεριά

Στεριωμένη ποθώ θάλασσα

... κάπου εκεί διασταυρώνονται οι πόθοι μας.

Παλεύεις με φουρτούνες

Παλεύω με σεισμούς

... παλεύουμε με δαίμονες.

Πως να ξεχωρίσω, πες μου, εσένα από εμένα;

Κρυσταλένια

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Ράγισε


Σιώπησε κι άκουσέ το.

Σιώπησε και νιώσε το. Είσαι παρόν σε μια μεγάλη στιγμή.
Ο άνθρωπος αυτός δεν θα 'ναι ποτέ ίδιος.
Δεν θα 'ναι καινούριος. Δεν θα τον επιδεικνύεις σαν τα καινούρια σου παπούτσια.

Μη μιλάς. Νιώσε τη ρωγμή που σκάβει.
Μη τον κοιτάς. Ντρέπεται! Παραμορφώνεται, αλλάζει.
Σιώπησε! Κοίτα με μάτια κλειστά.
Ξέχνα το πριν, άλλος είναι τώρα.
Ράγισε...
Σημαδεύτηκε...

Κρυσταλένια




Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Η Γαλήνη της Αποδοχής

Eίναι άνθρωπος σε κτίριο ψηλό
κοιτάει τον ουρανό

ο σεισμός ταρακουνεί
τρέμει σύγκορμη η γη

το κτίσμα υποχωρεί
ο άνθρωπος μαζί

η πτώση δεν μπορεί
γι' αυτόν ν' αποφθεχθεί

αρχικά γεμίζει πόνο
ο μέλλων θάνατος γεννά τον τρόμο

μόνο του μένει η αποδοχή
αυτού που ν' αλλάξει δεν μπορεί

τον Θεό του ευχαριστεί
για όποια του δωσε ευχή

του ανθρώπου η απόφαση αυτή
στην γαλήνη οδηγεί.




Κρυσταλένια










Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Πρόσταξα Ψιθυριστά

Ήρθα φορώντας τα κουρέλια μου

Πρόταξα τα σημάδια μου

Στάθηκα ζητιανεύοντας

Κοίταξα με μάτια υγρά

Φανέρωσα την ανάγκη μου

Νίκησα τον φόβο της γύμνιας μου

Πάτησα τον εγωισμό μου

Απαίτησα τη λύτρωσή μου

Πρόσταξα ψιθυριστά

Κράτα με


Κρυσταλένια

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Πότε Γεννήθηκες;



Κάποιοι μου είπαν ότι γεννήθηκα πριν πολλά χρόνια. Εγώ τους απαντώ πως γεννήθηκα χθες σχεδόν. 

Κι όλα αυτά τα χρόνια απλά περιφερόμουν.




Γεννήθηκα κάποτε, ναι, αλλά θάφτηκα. Θάφτηκα κάτω από ετικέτες, συνήθειες, τρόπους, ονόματα, απ' το τι θα πει ο κόσμος, απ' τα πρέπει και τα μη, από ανούσιους κανόνες, από ψεύτικη ηθική.  Θάφτηκα πίσω από προσωπεία που ταιριάζαν στον καθένα. Ανάλογα τη περίσταση. Έγινα μούμια τυλιγμένη σε καθρέφτες κι έπαιρνα πάντα τη μορφή αυτού που με κοιτούσε. Γεννήθηκα κάποτε και μετά πλάστηκα σύμφωνα με την κοινωνία που με γέννησε. Κι έτσι ήταν όλα σε τάξη. Δεν μιλούσα πολύ. Δεν έφερνα αντίρρηση. Τα όχι μου τα πλήρωνα ακριβά. Με απομόνωση. 





Γεννήθηκα, όχι τη μέρα που λένε. Γεννήθηκα σχεδόν χθες. Όταν βρήκα τον εαυτό μου. Μόλις πέταξα από πάνω μου όλο το σκουπιδαριό που είχα μαζέψει. 

Γεννήθηκα όταν έμαθα ν' ακούω τη ψυχή μου. 

Κρυσταλένια
09.02.2013

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Ο Νόμος της Κυκλικότητας, Νταν Μίλμαν


"Η ίδια η αλλαγή δεν είναι δύσκολη", αποκρίθηκε η σοφή γυναίκα. "Συμβαίνει τόσο φυσικά όπως η ανατολή του ήλιου. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς αναζητούν οικείες συνήθειες προκειμένου να δημιουργήσουν μία αίσθηση ελέγχου και τάξης. Επομένως καταλαβαίνεις ότι την αλλαγή την νιώθει κανείς σαν ευλογία ή σαν κατάρα, ανάλογα με τις επιθυμίες του. Η ίδια η βροχή που καλωσορίζεται από τα λουλούδια, αντιμετωπίζεται με δυσανασχέτηση από τους εκδρομείς που θα ήθελαν μια ηλιόλουστη μέρα. Ο Νόμος της Κυκλικότητας μας υπενθυμίζει ότι όπως αλλάζουν οι εποχές, έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Ότι οι παλιές μας συνήθειες δεν είναι απαραίτητο να διατρέχουν όλη τη ζωή μας. Ότι το παρελθόν μας δεν είναι απαραίτητο να γίνει το μέλλον μας και ότι η στιγμή της αλλαγής μας οδηγεί τελικά σε μεγαλύτερη επίγνωση, σοφία και ηρεμία". 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Δώδεκα Νόμοι του Πνεύματος" , Νταν Μίλμαν

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού

Ημερομηνία λήξης. Γιατί να μη την ξέρουμε; Γεννήθηκες το 1981 και λήγεις το έτος τάδε. Σκέφτομαι ότι αυτές οι ασθένειες που οι γιατροί σου ανακοινώνουν την ημερομηνία λήξης σου ίσως να είναι και καλές. Διαχειρίζεσαι το χρόνο σου καλύτερα. Στέκεσαι κοιτάς γύρω σου. Το τι άχρηστα έχεις μαζέψει δεν λέγεται. Σχέσεις ανάγκης, σχέσεις δουλείας, χρόνος πεταμένος. Συναισθήματα πικρίας, θυμού, ζήλιας. Βαρεμάρα. Βαρεμάρα; Μετά πετάς, πετάς και πετάς κι άλλα, κι άλλους έξω απ' το πρόγραμμά σου. Κρατάς ότι κάνει τη ψυχή σου να χαμογελά. Λυτρώνεις τον εαυτό σου γεμίζοντας μ΄ευγνωμοσύνη, συγχώρεση. Και μένει μονάχα αλήθεια. Μένει ένας γεμάτος άνθρωπος που ξοδεύτηκε δημιουργικά. Μόνιμος; Απορώ γιατί υπάρχει αυτή η λέξη. Προσωρινός, ναι, το καταλαβαίνω. Μόνο ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ.


Κρυσταλένια
22.01.2013

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Καταφύγια

Στα παιδιά αρέσουν οι κρυψώνες. Φτιάχνουν καταφύγια με ότι βρουν. Με ξύλα, μουσαμάδες, κουβέρτες. Παιδεύονται με τις ώρες να τα στήσουν. Τα κάνουν όμορφα. Κρεμάνε κι ένα λουλούδι στην είσοδο και μια καμπανούλα για κουδούνι. Κι αυτή είναι η γωνιά τους. Εκεί μέσα χάνονται με τις ώρες. Στο καταφύγιό τους. Κάποια στιγμή αφού περάσουν τα χρόνια σταματούν να φτιάχνουν καταφύγια. Καταφεύγουν σε άλλου είδους καταφύγια. Σε συντρόφους, σε φίλους, σε οικογένειες. Μα τα καταφύγια γκρεμίζονται στο πέρασμα του χρόνου. Γι' αυτό και κάποια μεγάλα παιδιά κρύβονται αλλού. Στα κοχύλια, στα κύματα, στην άμμο, στα βουνά και στα δέντρα. Στον ήλιο. Στο Θεό. Εκεί ξέρουν. Δεν θα μείνουν άστεγοι.


Κρυσταλένια
20.01.2013