Για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε αυτά που μας διδάσκει η Αποκάλυψη, θα πρέπει να έχουμε κατανοήσει, να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι αυτό που βιώνουμε σαν πραγματικότητα μέσω των πέντε αισθήσεων είναι μια ψευδαίσθηση, διαφορετικά θα κολλάμε σ' αυτά που μας συμβαίνουν. Αν όμως κατανοήσουμε ότι όλα είναι ένα όνειρο, τότε δεν θα μας ενοχλεί ιδιαίτερα οτιδήποτε. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, αλλά ποτέ η αλήθεια δεν φαίνεται με την πρώτη, πρέπει να ψάξεις για να την βρεις.
Υπάρχει μια σχετική ιστορία:
Είχε πάει ένας σκεπτικιστής σ' έναν μοναχό, ο μοναχός του μιλούσε για την σοφία του Θεού και ο σκεπτικιστής του έλεγε ότι λέει ανοησίες διότι γύρω μας υπάρχει περισσότερη αδικία και καθόλου σοφία. Και του λέει ο μοναχός την εξής ιστορία:
"Ήταν κάποτε ένας φεουδάρχης, που ταξίδευε για να πάει από το κάστρο του σε ένα άλλο μέρος, σε μια συνάντηση. Ήταν πάνω στο άλογό του με το σπαθί του και ένα πουγκί με χρυσά νομίσματα. Σταμάτησε σε ένα πηγάδι για να πιει νερό και όπως έσκυψε του έπεσε το πουγκί. Αυτός δεν το είδε και συνέχισε το δρόμο του. Λίγο αργότερα έφτασε στο πηγάδι κάποιος άλλος, ήπιε νερό, δεν είδε το πουγκί και πήγε και ξάπλωσε να κοιμηθεί κάτω από ένα δένδρο. Σε λίγο ήρθε κι ένας τρίτος, σκύβει να πιει νερό, βλέπει το πουγκί κάτω, το παίρνει και φεύγει.
Ο άρχοντας κάποια στιγμή κατάλαβε ότι είχε χάσει το πουγκί, γυρίζει πίσω, δεν το βρίσκει και βλέπει αυτόν που κοιμάται κάτω από το δένδρο. Τον ξυπνάει, του ζητάει το πουγκί, ο άλλος του λέει πως δεν ξέρει τίποτα, ο άρχοντας επιμένει, ο άλλος αρνείται και πάνω στον διαπληκτισμό βγάζει το σπαθί του και τον σκοτώνει."
Και του λέει ο μοναχός: "Βλέπεις την σοφία του Θεού; "Ποια σοφία;", είπε ο σκεπτικιστής, "εδώ έχουμε κάποιον που σκοτώθηκε άδικα, κάποιον που βρέθηκε με λεφτά χωρίς να είναι δικά του και κάποιον που έχασε τα λεφτά του και σκότωσε άδικα κάποιον άλλον".
Και απαντά ο μοναχός: "Μιλάς γιατί δεν ξέρεις την συνολική εικόνα. Αυτός που σκοτώθηκε είχε σκοτώσει πέρσι κάποιον διότι νόμιζε ότι είχε σχέσεις με την γυναίκα του και όταν το κατάλαβε τι έκανε, ζήτησε τον Θεό να τον τιμωρήσει με τον ίδιο τρόπο. Αυτός που βρήκε τα νομίσματα είχε αδικηθεί από αυτόν τον άρχοντα, ο οποίος τον είχε γελάσει και δεν τον είχε πληρώσει, σε μια συμφωνία, άρα ο άρχοντας δικαίως έχασε τα χρήματα.
Αλλά αν δεν ξέρεις όλη την ιστορία, νομίζεις ότι γίνονται αδικίες και διαμαρτύρεσαι. Αν ήξερες όλη την αλήθεια, δεν θα διαμαρτυρόσουν γι' αυτό που συνέβη. Όλα όμως υπόκεινται στον Νόμο του Κάρμα, τον Νόμο της αιτιότητας για να αποκαθίσταται η ισορροπία".
Όμως, αν κάποιος θέλει να ξεφύγει από τον Νόμο, θα πρέπει να συγχωρήσει και όχι να αποκαταστήσει την αδικία.
Γι' αυτό, αντί να λέμε ότι το βράδυ θα κοιμηθούμε και θα ονειρευτούμε, να λέμε αντίθετα ότι στο όνειρο μπαίνουμε το πρωί που ξυπνάμε, το οποίο θα το βιώσουμε και θα συνειδητοποιήσουμε όσο μπορούμε πόσο ψεύτικο είναι. Αν το κάνουμε αυτό συνέχεια για κάποιο χρονικό διάστημα, για παράδειγμα 4-5 χρόνια, στο τέλος θα έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο ψευδαίσθηση είναι τα πάντα και θα είμαστε πραγματικά ψύχραιμοι και ατάραχοι σ' όλα τα γεγονότα που θα μας συμβαίνουν.
Καφρίτσας, Α. (2020), Απελευθέρωση από την ψευδαίσθηση, μεταφυσική και ψυχολογική ανάλυση της Αποκάλυψης του Ιωάννη, σελ. 261-262, Αθήνα: Εκδόσεις Διανόηση
