Σιώπησε κι άκουσέ το.
Σιώπησε και νιώσε το. Είσαι παρόν σε μια μεγάλη στιγμή.
Ο άνθρωπος αυτός δεν θα 'ναι ποτέ ίδιος.
Δεν θα 'ναι καινούριος. Δεν θα τον επιδεικνύεις σαν τα καινούρια σου παπούτσια.
Μη μιλάς. Νιώσε τη ρωγμή που σκάβει.
Μη τον κοιτάς. Ντρέπεται! Παραμορφώνεται, αλλάζει.
Σιώπησε! Κοίτα με μάτια κλειστά.
Ξέχνα το πριν, άλλος είναι τώρα.
Ράγισε...
Σημαδεύτηκε...
Κρυσταλένια
"Μη μιλάς. Νιώσε τη ρωγμή που σκάβει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτομαι ότι αυτές οι ρωγμές μας φέρνουν στο κάθε εδώ. Αυτές οι ρωγμές που η ζωή κάποιες φορές για να μας παρηγορήσει τις κάνει χαραμάδες!
Πολύ με άγγιξες Κρυσταλένια μου... φιλί!
Αφροδίτη μου σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ!!!!
ΔιαγραφήΈχεις τον θαυμασμό μου!!! Φιλιά!!!
Το Blog σου ειναι θησαυρός. Σ' αυτό το κείμενο σου θελω να γραψω δυο γραμμές. Βαθιά με άγγιξε. Σε ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Γιώργο!!!!!!!!
Διαγραφή