Ράγισε

Σιώπησε κι άκουσέ το.

Σιώπησε και νιώσε το. Είσαι παρόν σε μια μεγάλη στιγμή.
Ο άνθρωπος αυτός δεν θα 'ναι ποτέ ίδιος.
Δεν θα 'ναι καινούριος. Δεν θα τον επιδεικνύεις σαν τα καινούρια σου παπούτσια.

Μη μιλάς. Νιώσε τη ρωγμή που σκάβει.
Μη τον κοιτάς. Ντρέπεται! Παραμορφώνεται, αλλάζει.
Σιώπησε! Κοίτα με μάτια κλειστά.
Ξέχνα το πριν, άλλος είναι τώρα.
Ράγισε...
Σημαδεύτηκε...

Κρυσταλένια

Η Γαλήνη της Αποδοχής

Eίναι άνθρωπος σε κτίριο ψηλό

κοιτάει τον ουρανό

ο σεισμός ταρακουνεί

τρέμει σύγκορμη η γη

το κτίσμα υποχωρεί

ο άνθρωπος μαζί

η πτώση δεν μπορεί

γι' αυτόν ν' αποφθεχθεί

αρχικά γεμίζει πόνο

ο μέλλων θάνατος γεννά τον τρόμο

μόνο του μένει η αποδοχή

αυτού που ν' αλλάξει δεν μπορεί

τον Θεό του ευχαριστεί

για όποια του δωσε ευχή

του ανθρώπου η απόφαση αυτή

στην γαλήνη οδηγεί.

Κρυσταλένια

Πρόσταξα Ψιθυριστά

Ήρθα φορώντας τα κουρέλια μου

Πρόταξα τα σημάδια μου

Στάθηκα ζητιανεύοντας

Κοίταξα με μάτια υγρά

Φανέρωσα την ανάγκη μου

Νίκησα τον φόβο της γύμνιας μου

Πάτησα τον εγωισμό μου

Απαίτησα τη λύτρωσή μου

Πρόσταξα ψιθυριστά

Κράτα με

Κρυσταλένια

Πότε Γεννήθηκες;

Κάποιοι μου είπαν ότι γεννήθηκα πριν πολλά χρόνια. Εγώ τους απαντώ πως γεννήθηκα χθες σχεδόν. 

Κι όλα αυτά τα χρόνια απλά περιφερόμουν.

Γεννήθηκα κάποτε, ναι, αλλά θάφτηκα. Θάφτηκα κάτω από ετικέτες, συνήθειες, τρόπους, ονόματα, απ' το τι θα πει ο κόσμος, απ' τα πρέπει και τα μη, από ανούσιους κανόνες, από ψεύτικη ηθική.  Θάφτηκα πίσω από προσωπεία που ταιριάζαν στον καθένα. Ανάλογα τη περίσταση. Έγινα μούμια τυλιγμένη σε καθρέφτες κι έπαιρνα πάντα τη μορφή αυτού που με κοιτούσε. Γεννήθηκα κάποτε και μετά πλάστηκα σύμφωνα με την κοινωνία που με γέννησε. Κι έτσι ήταν όλα σε τάξη. Δεν μιλούσα πολύ. Δεν έφερνα αντίρρηση. Τα όχι μου τα πλήρωνα ακριβά. Με απομόνωση. 

Γεννήθηκα, όχι τη μέρα που λένε. Γεννήθηκα σχεδόν χθες. Όταν βρήκα τον εαυτό μου. Μόλις πέταξα από πάνω μου όλο το σκουπιδαριό που είχα μαζέψει. 

Γεννήθηκα όταν έμαθα ν' ακούω τη ψυχή μου. 

Κρυσταλένια

09.02.2013