Ήρθα φορώντας τα κουρέλια μου
Πρόταξα τα σημάδια μου
Στάθηκα ζητιανεύοντας
Κοίταξα με μάτια υγρά
Φανέρωσα την ανάγκη μου
Νίκησα τον φόβο της γύμνιας μου
Πάτησα τον εγωισμό μου
Απαίτησα τη λύτρωσή μου
Πρόσταξα ψιθυριστά
Κράτα με
Κρυσταλένια
τόση αυθεντικότητα θέλει το δόσιμο
ΑπάντησηΔιαγραφήτόση σαν αυτή του λόγου σου
πάντα έτσι να φανερώνεσαι!
κερδισμένος είναι αυτός που "νιώθει"
κι ας γκρεμίζεται κάποιες φορές!
υπέροχο!!!
σε φιλώ Κρυσταλένια μου!
Αφροδίτη μου κάθε σου λέξη πολύτιμη! Μου δίνεις θάρρος!!!!
ΔιαγραφήΤελευταία πίστεψα ότι σταμάτησα να νιώθω, αλλά ευτυχώς έκανα λάθος.
Χαλάλι το γκρέμισμα!!! Σ' ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου για την υποστήριξη σου!!!!!!! Φιλιά πολλά!!!!!!