Έχουν περάσει τρία χρόνια πλέον που έκανα μια μεγάλη αλλαγή στις διατροφικές μου συνήθειες, κι από παμφάγος έγινα φυτοφάγος. Ο λόγος της αλλαγής αλλά και της διατήρησης της συνήθειας αυτής ήταν ένας: συμπόνια για τα άλλα ζωντανά πλάσματα.
Συμπόνια: η συναίσθηση του πόνου που νιώθει κάποιος άλλος ή των δεινών που τον πλήττουν σε συνδυασμό με την επιθυμία να τον ανακουφίσεις από αυτά.
Μετά από ενα συνδυασμό γεγονότων, έκανα την απλή σύνδεση ότι η μπριζόλα στο πιάτο μου προερχόταν από ένα συναισθανόμενο ον. Δηλαδή από ένα πλάσμα που νιώθει χαρά, συμπάθεια, αγάπη, φόβο, που έχει μάτια, αυτιά, γλώσσα, που επικοινωνεί με τα άλλα ζώα αλλά και με τον άνθρωπο με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, που δεν διαφέρει και πολύ απ' τα κατοικίδια (σκυλί - γάτα).
Αναρωτιόμουν: γιατί δεν τρώμε σκυλιά και γάτες και τρώμε γουρούνια και κουνέλια;
Στο παρακάτω βίντεο απελευθερώνονται αγελάδες, που κανονικά θα κατέληγαν στο σφαγείο μετά από μια ζωή εκμετάλευσης από γαλακτοπαραγωγική μονάδα. Η χαρά τους είναι απερίγραπτη! Τρέχουν σαν παιδιά και κυλιούνται στο γρασίδι.
Οραματίζομαι έναν κόσμο χωρίς εκμετάλευση των κατώτερα νοητικών από εμάς όντων. Με θλίβει πολύ όταν βλέπω σκηνές βίας κι εκμετάλευσης, κι αυτό περιλαμβάνει τσίρκα, δελφινάρια, ζωολογικούς κήπους, γαλακτοβιομηχανίες, σφαγεία.
Η ελευθερία είναι μαγική. Ας ξημερώσει η ημέρα που όλα τα πλάσματα θα είναι ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου