Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Παραμύθι, Ν. Καζαντζάκης


Μια φορά κι έναν καιρό, άρχισε ο παπα-Φώτης, βγήκαν δυο πουλολόγοι σ' ένα βουνό κι έστησαν τα δίχτυα τους, τ' άπλωσα και την άλλη μέρα το πρωί πήγαν, και τι να δουν; τα δίχτυα ήταν γεμάτα αγριοπερίστερα. Χιμούσαν τα κακόμοιρα απελπισμένα να ξεφύγουν, μα τα μάτια του διχτυού ήταν στενά πολύ, που να περάσουν! Σωριάστηκαν το λοιπόν όλα μαζί τρεμάμενα και περίμεναν. “Πετσί και κόκαλο είναι τ' άτιμα, είπε ο ένας κυνηγός, πως θα τα πουλήσουμε στο παζάρι; - Ας τα ταϊσουμε καλά μερικές μέρες, να παχύνουν, είπε ο άλλος. Τους έριξαν μπόλικο τάιστρο, τους έβαλαν και νερό, ρίχτηκαν τα περιστέρια να τρων και να πίνουν, ένα μονάχα δεν θέλησε να φάει, έμεινε νηστικό, τις άλλες μέρες, καινούριο τάιστρο, τα περιστέρια άρχιζαν κάθε μέρα και πάχαιναν, και μονάχα το ένα λίγνευε κι όλο και μάχουνταν να περάσει από το δίχτυ. Ώσπου μια μέρα ήρθαν οι κυνηγοί να τα μαζέψουν και να τα πάνε στο παζάρι. Το περιστέρι, που είχε μείνει νηστικό, τόσο είχε λιγνέψει, που έδωσε μια, πέρασε από το δίχτυ και φτερούγισε λεύτερο στον αγέρα... Αυτό είναι το παραμύθι παιδιά μου. Γιατί σας το δηγήθηκα: Ποιος μπορεί να το ξεδιαλύνει;

Να σας ξηγήσω, παιδιά μου, τα παρακάτω. Είχαμε αρχίσει στο πλούσιο χωριό μας να βαραίνουμε, να πολυτρώμε και να παραφορτώνουμε την ψυχή μας με κρέατα. Ειρήνη, ασφάλεια, καλοπέραση, η σάρκα είχε θρασέψει κι είχε καταπλακώσει την ψυχή. Λέγαμε: όλα πάνε καλά, δικαιοσύνη βασιλεύει στον κόσμο, κανένας δεν πεινάει, κανένας δεν κρυώνει, κόσμος καλύτερος δεν υπάρχει. Κι ο Θεός μας λυπήθηκε - μας έστειλε τον Τούρκο που μας ξεπάτωσε, μας πέταξε στους πέντε δρόμους, αδικηθήκαμε κι είδαμε πως ο κόσμος είναι γεμάτος αδικίες. Πεινάσαμε και κρυώσαμε, κι είδαμε πως υπάρχει πείνα και κρύο - το 'δαμε κι αυτό – άλλοι που τρων τον αβλέμονα, κι είναι πάντα αναμμένα τα τζάκια τους, και βλέπουν τους γυμνούς και πεινασμένους και γελούν. Μας άνοιξε η συφορά τα μάτια μας, είδαμε. Μας άνοιξε η πείνα τα φτερά μας, ξεφύγαμε από το δίχτυ της αδικίας και της καλοπέρασης, είμαστε λεύτεροι! Μπορούμε τώρα ν' αρχίσουμε μιαν καινούρια, πιο τίμια ζωή, δόξα σοι ο Θεός!

Απόσπασμα από το βιβλίο " Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου