Προσκόλληση

Ξέρω είσαι ασφαλής εκεί
στα γνώριμα κορμιά
τα συρμάτινα χέρια που σ' αγγίζουνε.
Έχεις μάθει πια να ζεις
με τις γρατζουνιές σου.
Αποσύρεσαι για λίγο, γλύφεις τις πληγές σου
και μετά πάλι απ' την αρχή.
Ξέρω φοβάσαι αυτό που δεν ξέρεις.
Η άγνοια του "μπροστά" σε παραμονεύει
κι εσύ το κοιτάς καχύποπτα...
Σ' αρέσει, σ' αρέσει αυτό το παιχνίδι
του να πληγώνεσαι.
Οι ίδιες και ίδιες γρατζουνιές,
στα ίδια και ίδια σημεία.
Ξέρω είσαι ασφαλής εκεί,
στα ίδια χαμόγελα, στην προσωρινή ευτυχία...
Ξέρω...  ατρόμητη δεν είμαι...

© Κρυσταλένια ©