Σ' ένα Φίλο...

Ντρέπομαι, Φίλε μου, ντρέπομαι να σε κοιτάξω στα μάτια.

Την υπόσχεση που σου έδωσα δεν την κράτησα. Θυμάμαι το έντονο βλέμμα σου καθώς μου το ζητούσες: "Να προσέχεις τον εαυτό σου". 

Ντρέπομαι πολύ. 

Σε απέφευγα τόσο καιρό. Τι να σου πω... δεν είχα θάρρος. Πώς να ξεστομίσω την απάτη; Πώς να σταθώ μπροστά σου γεμάτος λαβωματιές; Κι όλο αυτό τον καιρό περιφέρομαι. Περιφέρομαι από άνθρωπο σε άνθρωπο να βρω παρηγοριά. Γίνομαι μέρος της ζωής τους. Γελάω όταν γελούν και κλαίω όταν κλαίνε. Κι έτσι ξεχνιέμαι, κι έτσι περνάει ο καιρός, κουβαλώντας μια θλίψη κρυμμένη. 

Ντρέπομαι, Φίλε μου. Σκιά κατάντησα και σκόνη στις γωνίες. Εκεί που κρύβονται και οι άλλοι απατεώνες. 

Και τώρα, στέκομαι εδώ μπροστά σου. Κι επιτέλους μπορώ και κλαίω. Ξεχύνεται η θλίψη μέσα από τα μάτια μου. Βαφτίζομαι στην κολυμπήθρα των δακρύων. Γιατί ξέρω.

Γιατί είσαι εσύ Αυτός που στο τέλος θα με κρατήσει στην αγκαλιά του.

Εντός

Πόσα θηρία κουβαλάει μέσα του ο άνθρωπος; Με πόσα από αυτά πρέπει να τα βάλει; Πόσες φορές το φως έρχεται αντιμέτωπο με το σκοτάδι; Λίγο κράτησε η χαρά και ξανά πάλι στη μάχη. Κι εκεί που νοιώθεις σίγουρη πάνω στη σκηνή, το σάπιο ξύλο που έτριζε, σπάει. Και βρίσκεσαι από κάτω. Κρυμμένη από τους προβολείς. Να προσπαθούν τα μάτια να προσαρμοστούν στο σκοτάδι. Να ψαχουλεύεις τα άκρα σου για ραγίσματα. Να χαϊδεύεις τους μώλωπες. Και δάκρυα να μην τρέχουν. Σαν να μην είσαι εσύ αυτή. Σαν να είναι κάποια άλλη. Κι η δύναμη; Αυτή η δύναμη που ήταν κρυμμένη; Και ξάφνου, πετάγεται από μέσα σου και σου προστάζει να σηκωθείς. Να γιατρέψεις. Να μάθεις. Να κατανοήσεις. Να συγχωρήσεις και να συνεχίσεις τη προσπάθεια του σκαρφαλώματος. Πάντα με την πεποίθηση ότι αυτή τη φορά θα κρατηθείς εκεί στο φως. Ότι τα σανίδια θα είναι ολοκαίνουρια. Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, κορίτσι μου, μες την αδυναμία μας πιο δυνατοί. Μες τα ερείπια βασιλιάδες, ονειρευόμενοι να γίνουμε αυλικοί μέσα στον Παράδεισο.

Κρυσταλένια

Adagio - Secret Garden - Swan

Lonely swan in the silver lake

You are drifting alone

Oh you know how a heart can break 

When love has flown 

When to some distance ocean crossed 

Some mysterious sea, 

Though a lover be ever lost 

Love can not be 

Silver swan by the shore 

Lift your wings up and fly 

Will you wait evermore 

Let life pass you by? 

You belong to the sun 

You belong to the sky, 

You have more than one song 

To sing before you die 

To the edge of the moon you'll go 

I would fly there with you 

Where the tides of heaven flow, 

Above the blue, 

You are destined for higher ground 

Not to linger with me 

To the earth i am ever bound, eternally 

We belong to the sun

We belong to the sky, 

We have more than one song 

To sing before we die

Ο Δρόμος προς την Ενδυναμωμένη καρδιά

Η θεραπεία είναι απλή, αλλά δεν είναι εύκολη. Τα βήματα είναι λίγα κι όμως χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια.

1ο βήμα: να αφιερωθείς στην θεραπεία σου, μέχρι να φτάσεις στην πηγή του πόνου σου. Αυτό σημαίνει να στραφείς προς τα μέσα, μέχρι να γνωρίσεις τα τραύματά σου.

2ο βήμα: από τη στιγμή που είσαι “μέσα σου”, προσδιόρισε τα τράυματά σου. Μήπως έχουν γίνει μια μορφή “τραυματικής δύναμης” στη σημερινή σου ζωή; Αν έχεις μετατρέψει τα τραύματά σου σε δύναμη, ψάξε να βρεις το λόγο που φοβάσαι τη θεραπεία τους. Καθώς θα προσδιορίζεις τα τραύματά σου, ζήτησε από κάποιον να γίνει “μάρτυρας” του γεγονότος αυτού και της επίδρασης που ασκεί στην ανάπτυξή σου. Χρειάζεσαι τουλάχιστον έναν άνθρωπο, ένα θεραπευτή ή έναν φίλο που να μπορεί να δουλέψει μαζί σου προς αυτή την κατεύθυνση.

3ο βήμα: από τη στιγμή που έχεις εκφράσει λεκτικά τα τραύματά σου, παρατήρησε πολύ προσεκτικά πως τα χρησιμοποιείς για να επηρεάσεις ή ακόμη και για να επιβληθείς στους ανθρώπους γύρω σου, αλλά και στον εαυτό σου. Για παράδειγμα, λες ότι δεν αισθάνεσαι καλά εξαιτίας αυτών των τραυμάτων, προκειμένου ν' ακυρώσεις ένα ραντεβού, όταν στην πραγματικότητα αισθάνεσαι περίφημα; Μήπως ελέγχεις κάποιον άλλον άνθρωπο, λέγοντας ότι οι πράξεις του/της σου θυμίζουν τους γονείς σου; Μήπως επιτρέπεις στον εαυτό σου να παρατήσει κάτι ή να μην προσπαθήσει καθόλου, αναμασώντας το παρελθόν σου κι ενισχύοντας έτσι την κατάθλιψη; Φοβάσαι μήπως χάσεις τις στενές προσωπικές σου σχέσεις με συγκεκριμένους ανθρώπους αν θεραπεύσεις τον εαυτό σου; Μήπως φοβάσαι ότι αν θεραπευτείς, στη συνέχεια θα πρέπει να αφήσεις πίσω σου κάποιο μικρό ή μεγάλο μέρος της ζωής που έχεις; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που χρειάζεται να απαντήσεις με εντιμότητα, επειδή κρύβουν τις πιο σημαντικές αιτίες που κάνουν τους ανθρώπους να φοβούνται να γίνουν καλά.

Καθώς θα παρατηρείς τον εαυτό σου, δώσε ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή του λεξιλογίου που χρησιμοποιείς, στη χρήση της θεραπευτικής γλώσσας και στην άνεσή σου στην τραυματολογία. Στη συνέχεια, δημιούργησε νέα πρότυπα συναλλαγής με τους άλλους που δεν θα στηρίζονται στη δύναμη των τραυμάτων. Άλλαξε το λεξιλόγιό σου, συμπεριλαμβανομένου και του λεξιλογίου που χρησιμοποιείς για να μιλήσεις στον εαυτό σου. Σε περίπτωση που η αλλαγή αυτών των προτύπων αποδειχτεί δύσκολη να ξέρεις ότι πολλές φορές είναι πολύ πιο δύσκολο να απελευθερωθείς από τη δύναμη που αντλείς από το τραύμα σου απ' ότι να απαλλαγείς από την μνήμη της οδυνηρής εμπειρίας. Ένα άτομο που δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη δύναμη που αντλεί από ένα τραύμα, είναι εθισμένο σ' αυτό και, όπως γίνεται με όλους τους εθισμούς, ο εθισμός σε ένα τραύμα δεν είναι εύκολο να θεραπευτεί. Μη φοβάσαι να ζητήσεις θεραπευτική βοήθεια, για να κάνεις αυτό το βήμα, ή οποιοδήποτε από τα άλλα βήματα.

4ο βήμα: προσδιόρισε το καλό που μπορεί να έχει προέλθει από τα τραύματά σου. Άρχισε να ζεις μέσα στη συναίσθηση της εκτίμησης και της ευγνωμοσύνης και – αν είναι απαραίτητο- “προσποιήσου, μέχρι να τα καταφέρεις”. Ξεκίνα μια πνευματική άσκηση και ακολούθησέ την. Ακολούθησε την πνευματική σου πορεία με συνέπεια.

5ο βήμα: από τη στιγμή που έχεις εδραιώσει τη συνείδηση της εκτίμησης, μπορείς να στραφείς προς την πρόκληση της συγχώρεσης. Όσο ελκυστική και αν είναι η συγχώρεση στη θεωρία, για τους περισσότερους ανθρώπους είναι μια προσωπική πράξη που δεν ασκεί καμία γοητεία, κυρίως γιατί η αληθινή φύση της συγχώρεσης παραμένει παρεξηγημένη. Η συγχώρεση δεν είναι το ίδιο πράγμα με το να λες στον άνθρωπο που σε έβλαψε “εντάξει”. Η συγχώρεση είναι περισσότερο μια περίπλοκη πράξη συνείδησης, μια πράξη που απελευθερώνει την ψυχή και το πνεύμα ενός ανθρώπου από την ανάγκη για προσωπική εκδίκηση και από την αντίληψη ότι είναι θύμα. Πέρα από το να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους ανθρώπους που προκάλεσαν τα τραύματά μας, συγχώρεση σημαίνει να απελευθερωθούμε από τον έλεγχο ποου αίσθηση της θυματοποίησης έχει πάνω στις ψυχές μας. Η απελευθέρωση που φέρνει η συγχώρεση έρχεται με τη μετάβαση σε υψηλότερη κατάσταση συνείδησης – όχι μόνο στη θεωρία, αλλά ενεργειακά και βιολογικά. Στην πραγματικότητα, οι συνέπειες μια γνήσιας πράξης συγχώρεσης συνορεύουν με το θαύμα. Μπορεί κατά τη γνώμη μου να περιέχουν την ενέργεια που δημιουργεί τα ίδια τα θαύματα.

Αξιολόγησε αυτά που χρειάζεται να κάνεις για να συγχωρήσεις τους άλλους – και τον εαυτό σου, αν είναι αναγκαίο. Αν πρέπει να έρθεις σε επαφή με κάποιον, για να κουβεντιάσετε από κοντά, βεβαιώσου ότι δεν μεταφέρεις το μήνυμα του “εσύ φταις” ως θέμα συζήτησης. Αν χρειάζεται να μοιραστείς τις προσωπικές σου σκέψεις με ένα γράμμα προς το πρόσωπο αυτό, κάνε το, αλλά και πάλι βεβαιώσου ότι πρόθεσή σου είναι να επανακτήσεις το πνεύμα σου κι όχι να στείλεις ένα ακόμη μήνυμα θυμού.

Τέλος, δημιούργησε μια επίσημη τελετή για τον εαυτό σου, με την οποία θα καλείς πίσω το πνεύμα σου και θα απελευθερώνεις την αρνητική επίδραση όλων των τραυμάτων σου. Άσχετα με το αν προτιμάς τελετή ή προσωπική προσευχή, στείλε το μήνυμα της συγχώρεσης με “επισημότητα”, για να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα.

6ο βήμα: σκέψου την αγάπη. Ζήσε με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη. Κάλεσε την αλλαγή στη ζωή σου, έστω και μόνο με τη στάση σου. Και να θυμάσαι συνεχώς το μήνυμα όλων των πνευματικών δασκάλων: κράτα το πνεύμα σου στο παρόν. Στη γλώσσα του Ιησού: “Άφησε τους νεκρούς και συνέχισε τη ζωή σου”. Ή όπως δίδαξε ο Βούδας: “Υπάρχει μόνο το τώρα”.

Τα πάντα στη ζωή μας αντλούν ενέργεια από την καρδιά μας. Όλοι μας βιώνουμε εμπειρίες που ραγίζουν την καρδιά μας – όχι μόνο τη ραγίζουν, αλλά και την κόβουν στα δύο. Ανεξάρτητα από το πως έχει ραγίσει η καρδιά μας, το ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: τι θα κάνουμε με τον πόνο μας; Θα τον χρησιμοποιήσουμε ως δικαιολογία, για να επιτρέψουμε τον φόβο να ασκεί μεγαλύτερη εξουσία πάνω μας ή θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από την εξουσία του υλικού κόσμου με μια πράξη συγχώρεσης; Το ερώτημα αυτό θα έρχεται ξανά και ξανά στη ζωή μας, μέχρις ότου η απάντηση που θα δώσουμε να γίνει η απελευθέρωσή μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο: ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, Caroline Myss

Φυτοφαγία: Συμπόνια - Μη βία

Στο κόκκινο

Ανοιξιάτικη βροχή, ξεπλένει τις πληγές,
κόκκινο νερό αναβλύζουν οι πηγές
κι εσύ κόρη αγέννητη κοιτάς να ξεπλυθείς,
στο κόκκινο να βαπτιστείς, μια άλλη να γεννηθείς.

Κόκκινο νερό ζωγράφισε το δέρμα,
θάλασσες ποτάμια δίχως τέρμα
κι εσύ χαιδεύεις τις γραμμές σου,
πορεία ν΄αλλάξεις στις ρωγμές σου.

Δάκρυα καυτά, λάβα, φωτιά
αυλάκωσαν της γης την ομορφιά
κι εσύ φορώντας κόκκινο κραγιόν,

ανάσταση ζητάς εκ των νεκρών.

Κόκκινος ουρανός, ματώνει τη σκιά σου,
τώρα πια αδειανή η αγκαλιά σου
κι εκεί στο κόκκινο σε γέλιο ξεσπάς
στο κόκκινο το θάνατό σου ξεγελάς.

Κρυσταλένια



για την Αγγελική που έφυγε για έναν άλλο κόσμο μαζί με το αγέννητο παιδί της
Marfin 05.05.2010

Η πιο αποτελεσματική δίαιτα

Είναι πολλοί εκείνοι που για χρόνια αγωνίζονται ν'αδυνατίσουν και όμως εξακολουθούν να είναι υπέρβαροι. Κατηγορούν το παραπανίσιο βάρος , που δεν είναι παρά το εξωτερικό σύμπτωμα ενός βαθύτερου εσωτερικού προβλήματος.
Κατά τη γνώμη μου, όλ'αυτά γίνονται πάντα από φόβο και από ανάγκη προστασίας .Όταν νίωθουμε φοβισμένοι ή ανασφαλείς ή όχι αρκετά καλοί, τότε προσθέτουμε στο σώμα μας μερικά κιλά για προστασία.
Όταν κατηγορούμε τον εαυτό μας για το πρόσθετο βάρος που παίρνουμε, όταν νιώθουμε ένοχοι για κάθε μπουκιά που τρώμε, όταν βασανίζουμε τον εαυτό μας για κάθε επιπλέον κιλό, απλώς χάνουμε το χρόνο μας. Είκοσι χρόνια αργότερα θα βρισκόμαστε πάλι στην ίδια θέση, γιατί δε θα έχουμε ασχοληθεί με το πραγματικό πρόβλημα.Το μόνο που θα επιτύχουμε θά είναι να γίνουμε περισσότερο ανασφαλείς και φοβισμένοι και τότε θα χρειαστούμε κι άλλο βάρος για να προστατευτούμε.
Γι'άυτό δεν επικεντρώνομαι ποτέ στο παραπανίσιο βάρος και στις δίαιτες. Γιατί οι δίαιτες δε φέρνουν μόνιμα αποτελέσματα. Η μόνη δίαιτα που είναι αποτελεσματική είναι η πνευματική δίαιτα ,η δίαιτα από τις αρνητικές σκέψεις.
Πολύ συχνά οι άνθρωποι μου λένε πως δεν μπορούν να αγαπήσουν τον εαυτό τους ,επειδή είναι τόσο χοντροί ή όπως το διατύπωσε μια κοπέλα ,"πολύ στρογγυλοί στις γωνίες".Παίρνουμε βάρος επειδή δεν αγαπάμε τον εαυτό μας .Όταν θα αρχίσουμε να αγαπάμε και να δεχόμαστε τον εαυτό μας τότε θα διαπιστώσουμε με έκπληξη ότι θα αρχίσει να εξαφανίζεται το βάρος απο το σώμα μας.
Το υπερβολικό βάρος αντιπροσωπεύει την ανάγκη για προστασία. Επιζητούμε προστασία από τις πληγές, την ταπείνωση, την κριτική την κακομεταχείρηση, τη σεξουαλικότητα και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, από ένα φόβο για τη ζωή γενικά και για κάποιους τομείς συγκεκριμένα.Ας κάνουμε λοιπόν τις επιλογές μας.
Δεν είμαι παχιά, αλλά έμαθα με την πάροδο του χρόνου πως όποτε νιώθω ανασφάλεια και δεν είμαι χαλαρή, βάζω ορισμένα κιλά. Όταν όμως εξουδετερώνω την απειλή, το παραπανίσιο βάρος φεύγει από μόνο του.
Η μάχη με τα κιλά είναι χάσιμο χρόνου και ενέργειας . Η δίαιτα δεν φαίρνει αποτέλεσμα, γιατί μόλις τη σταματήσουμε ξαναπαίρνουμε τα κιλά που χάσαμε. Η αγάπη για τον εαυτό μας, η εμπιστοσύνη στην πορεία της ζωής και η σιγουριά που νιώθουμε για τη δύναμη του μυαλού μας είναι η καλύτερη δίαιτα που γνωρίζω. Αν αρχίσουμε να κάνουμε δίαιτα στις αρνητικές σκέψεις το βάρος μας θα ρυθμιστεί απο μόνο του.
Πολλοί γονείς μπουκώνουν τα μωρά τους όποιο και αν είναι το πρόβλημα που έχουν. Αυτά τα μωρά όταν μεγαλώσουν θα στέκονται μπροστά σε ένα ανοιχτό ψυγείο λέγοντας:"Δεν ξέρω τι θέλω" όποιο πρόβλημα κι αν έχουν.
Κάποιες φορές μερικοί εκνευρίζονται όταν τους λέω πόσο εύκολο είναι να αλλάξουν τη ζωή τους. Μπορεί και να πιστεύουν ότι δεν αντιλαμβάνομαι τα προβλήματα τους. Μια γυναίκα θύμωσε πολύ και μου είπε:"Ήρθα για να χάσω κάποια κιλά κι όχι για να μάθω να αγαπάω τον ευατό μου." Για μένα ήταν ολοφάνερο πως το βασικό της πρόβλημα ήταν το μίσος που ένιωθε για τον εαυτό της. Αυτό διαπότιζε κάθε πτυχή της ζωής της ,ακόμα και την προσπάθεια της για τα πιο απλά πράγματα. Ήταν λοιπόν αναμφισβήτητο πως δεν μπορούσε να πετύχει πουθενά όσο ένιωθε πως δεν άξιζε τίποτε.
Δεν είχε το θάρρος να με ακούσει ως το τέλος και έφυγε κλαίγοντας, για να επιστρέψει ένα χρόνο αργότερα με πολύ περισσότερα κιλά.
Ορισμένοι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι, αυτό δεν είναι κριτική. Οι αλλαγές αρχίζουν την κατάλληλη στιγμή, στο σωστό χώρο και χρόνο για τον καθένα .

Μεταμορφώστε τη ζωή σας, Louise Hay

Ευχαριστώ τη Λένια

http://leniasway.blogspot.gr/