Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

Η Ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, Eckhart Tolle

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βίωσαν αυτή  την αναδυόμενη νέα διάσταση της συνειδητότητας ως αποτέλεσμα μιας τραγικής απώλειας κάποια στιγμή στη ζωή τους. Μερικοί έχασαν όλα τους τα υπάρχοντα, άλλοι τα παιδιά ή το/τη σύζυγό τους, την κοινωνική τους θέση, τη φήμη ή τις σωματικές τους ικανότητες. Σε μερικές περιπτώσεις, εξαιτίας κάποιου πολέμου ή καταστροφής, τα έχασαν όλα αυτά ταυτόχρονα και βρέθηκαν με το "τίποτα". Μπορούμε να το αποκαλέσουμε αυτό οριακή κατάσταση. Ότι ήταν αυτό με το οποίο είχαν ταυτιστεί, ότι τους έδινε μια αίσθηση εαυτού το είχαν χάσει. Τότε, ξαφνικά και ανεξήγητα, η αγωνία ή ο έντονος φόβος που είχαν νιώσει αρχικά, έδωσε τη θέση του σε μια ιερή αίσθηση Παρουσίας, μια βαθιά ειρήνη και γαλήνη και πλήρη απελευθέρωση από το φόβο. Αυτό το φαινόμενο πρέπει να ήταν γνωστό στον Απόστολο Παύλο, που χρησιμοποίησε την έκφραση "η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν". Είναι πραγματικά μια ειρήνη που δε φαίνεται να μπορεί να κατανοηθεί, και οι άνθρωποι που τη βίωσαν αναρωτήθηκαν: Μπροστά σε όλα αυτά, πως γίνεται να νιώθω τέτοια ειρήνη;
Η απάντηση είναι απλή από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις τι είναι το Εγώ και πως λειτουργεί. Όταν οι μορφές με τις οποίες είχες ταυτιστεί, που σου έδιναν μια αίσθηση εαυτού, καταρρέουν ή τις χάνεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάρρευση του Εγώ, αφού το Εγώ είναι ταύτιση με τη μορφή. Όταν δεν υπάρχει πια τίποτα με το οποίο να ταυτιστείς, ποιος είσαι; Όταν μορφές γύρω σου πεθαίνουν ή σε πλησιάζει ο θάνατος, η αίσθηση Οντότητας που διαθέτεις, του Υπάρχω, ελευθερώνεται από την εμπλοκή της με τη μορφή: Το Πνεύμα ελευθερώνεται από τη φυλάκισή του μέσα στην ύλη. Συνειδητοποιείς την ουσιαστική σου ταυτότητα ως άμορφη, ως μια Παρουσία που διαπερνά τα πάντα, ως Ύπαρξη που προηγείται όλων των μορφών, όλων των ταυτίσεων. Συνειδητοποιείς την αληθινή σου ταυτότητα ως την ίδια τη συνειδητότητα αντί για εκείνο με το οποίο είχε ταυτιστεί η συνειδητότητα. Αυτή είναι η ειρήνη του Θεού. Η έσχατη αλήθεια του ποιος είσαι δεν είναι "είμαι αυτό", "είμαι εκείνο", αλλά Είμαι.
Δεν βιώνουν αυτή την αφύπνιση, αυτή την αποταύτιση από τη μορφή όλοι όσοι βιώνουν μια μεγάλη απώλεια. [...] Όποτε συμβαίνει κάποια τραγική απώλεια, ή αντιστέκεσαι ή ενδίδεις. Μερικοί άνθρωποι γίνονται πικρόχολοι ή βαθιά μνησίκακοι. Άλλοι γίνονται συμπονετικοί, σοφοί και γεμάτοι αγάπη. Το να ενδίδεις σημαίνει εσωτερική αποδοχή αυτού που υπάρχει. Είσαι ανοιχτός στη ζωή. Η αντίσταση είναι εσωτερική συστολή, σκλήρυνση του κελύφους του Εγώ. Είσαι κλειστός. Ότι δράση αναλαμβάνεις σε κατάσταση εσωτερικής αντίστασης (που θα μπορούσαμε επίσης να αποκαλέσουμε αρνητικότητα) θα δημιουργήσει περισσότερη εσωτερική αντίσταση και το σύμπαν δε θα είναι με το μέρος σου. Η ζωή δεν θα σε βοηθάει. Αν τα ρολά είναι κλειστά, ο ήλιος δεν μπορεί να μπει. Όταν ενδίδεις εσωτερικά, όταν παραδίνεσαι, ανοίγεται μια νέα διάσταση συνειδητότητας.  Αν είναι δυνατή ή απαραίτητη η δράση, θα είναι ευθυγραμμισμένη με το όλον και υποστηριζόμενη από δημιουργική ευφυΐα, τη συνειδητότητα που δεν είναι αποκτημένη με εξαρτημένη μάθηση, μια συνειδητότητα με την οποία, σε μια κατάσταση εσωτερικού ανοίγματος, γίνεσαι ένα. Περιστάσεις και άνθρωποι σε βοηθούν τότε, συνεργάζονται μαζί σου. Συμβαίνουν συμπτώσεις. Αν δεν είναι δυνατή η δράση, αναπαύεσαι στην ειρήνη και την εσωτερική ηρεμία που έρχονται με την παράδοση. Αναπαύεσαι εν Θεώ.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Eckhart Tolle, Για μια νέα ζωή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου