Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Γιαπωνέζικο Τραγούδι, Ν. Καζαντζάκης

- Μπα, φίλε μου Κουγέ Σαν! 
Δεν το ξέρετε πώς δεν κάνουμε άλλο ταξίδι παρά γύρω στην ψυχή μας; Το πολύ-πολύ, μέσα στην ψυχή μας. Δε βρίσκουμε στην άλλη άκρη του κόσμου, στις πιο εξωτικές χώρες, παρά την ίδια μας την εικόνα. Γιατί, απ' όλα τα καινούρια πράματα που ξεχειλίζουν μες στα μάτια και στο νου μας, διαλέγουμε άθελά μας εκείνα που αποκρίνουνται καλύτερα στις ανάγκες και στις περιέργειες του πάντα συμφεροντολόγου και στενόμυαλου είναι μας.

-Βλέπετε Κουγέ Σαν φίλε μου, δε χωρίζω τους ανθρώπους σ' ενάρετους κι αμαρτωλούς, μήτε σε δυνατούς κι αδύνατους, όμορφους και άσκημους, έξυπνους και κουτούς, παρά σε ζεστούς και σε κρύους. Όλοι οι ζεστοί μπαίνουν στο δικό μου παράδεισο, όλοι οι κρύοι στη δική μου κόλαση. Ο ζεστός ταξιδευτής δημιουργεί τη χώρα που διαβαίνει. Και τη δημιουργεί, φυσικά, κατ' εικόνα και ομοίωσή του. Ιδού γιατί, φεύγοντας από την πατρίδα σας, δεν πήρα μαζί μου παρά τον εαυτό μου.

Plum Tree Blossoms Painting by Robert Hedden


Μου μάθατε μια μέρα ένα παλιό γιαπωνέζικο τραγούδι. Όλα όσα είπα τώρα-δα, τα εκφράζει με ακρίβεια και χάρη γιαπωνέζικες; Το θυμάστε;

Σ' ένα μικρό κλαρί δαμασκηνιάς,
σ' ένα μικρό κλαρί δαμασκηνιάς, το αηδόνι
νειρεύτηκε πώς ήταν νύχτα και χιόνιζε.
Και στα βουνά και στους κάμπους, αλήθεια,
δεν έβλεπες παρά χιόνι που έπεφτε,έπεφτε,
δεν έβλεπες παρά χιόνι...
Μιαν άλλη νύχτα το αηδόνι νειρεύτηκε
πώς τα κλαριά της δαμασκηνιάς όπου κάθονταν
πετούσαν λουλούδια.
Και στα βουνά και στον κάμπο, αλήθεια,
δεν έβλεπες παρά δαμασκηνιές που ανθούσαν,
και πέφταν, πέφταν οι ανθοί,
οι ανθοί της δαμασκηνιάς στο χώμα...

Απόσπασμα από το βιβλίο: Ο Βραχόκηπος, Ν. Καζαντζάκης 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου