...

Παλεύω να μείνω δυνατή Γ.  Με νύχια και με δόντια.
Έκλεισα τις πόρτες της ελπίδας γιατί κατάλαβα πως η ελπίδα πονάει.
Απλοποίησα τα όνειρά μου. Κράτησα τα σιγουράκια. Έφαγα τα μούτρα μου να πέφτω σε τοίχους.
Ξυπνάω το πρωί στις έξι. Πιάνω δουλειά στις επτά. Είμαι καλή υπάλληλος. Είμαι ευδιάθετη. Τι μου φταίνε οι άλλοι να βλέπουν τη μαυρίλα μου. Κι εκείνοι έχουν τα δικά τους.
Μετά γυρίζω σπίτι. Στους τέσσερις τοίχους.
Παλεύω σου λέω..!
Έκανα πέρα τις μνήμες. Οι δυνατοί δεν κοιτούν πίσω.
Κι αν κάπου κάπου αυτές σκάνε μύτη, τους κλείνω τη πόρτα στα μούτρα.... ανεπιθύμητοι μουσαφίρηδες.
Χτυπά και το τηλέφωνο. Φοράω τη μάσκα στα λόγια. Όλα πάνε καλά!
Να μην ανησυχήσω τη μάνα, αφού σαν μάνα πάντα ανησυχεί.
Παλεύω σου λέω...!

Μα γέλασα πολύ ψεύτικα τελευταία...

                                                                                                Κρυσταλένια
                                                                                                  03.05.2014