Μισοξυπόλυτη Σταχτοπούτα

Μια φορά κι ένα καιρό
σ' ένα κόσμο μαγικό
είχα πάει για χορό
με γοβάκι ορφανό
(μισοξυπόλητη δηλαδή)

Κι ένας πρίγκηπας ψηλός
όμορφος , μελαχρινός
μαυρομάτης και λιγνός
καθόταν αραχτός
(μισοκοιμόταν στον καναπέ)

Μα σαν με είδε ξύπνησε
απ΄τη χαρά αναπήδησε
σε χορό με ζήτησε
και δεν μου ξαναμίλησε
(μισόλογα... τι να πεις)

Κι αφού χορέψαμε για ώρα
μας έπιασε μια μπόρα
φεύγω του είπα τώρα
σε θέλει όλη χώρα
(κάτι σαν τον Ανδρέα δηλαδή)

Τρέχω γρήγορα στο κάρο
το δρόμο μου να πάρω
το γοβάκι μου παρκάρω
ξυπόλυτη γουστάρω!!!!
(όπως τη βρίσκει ο καθένας)

Την άλλη μέρα το πρωί
την ώρα που τάιζα τ' αρνί
ο πρίγκηπάς μου προσπαθεί
πόδι κατάλληλο να βρει
(μπελάς αυτό το γοβάκι)

Το δοκιμάζει η μία αδερφή
το βάζει η άλλη η ξινή
με την όρεξη έμεινε κι αυτή
η μητριά ψυχοραγεί
(χαμός !!!!!!)

Τώρα το φόρεσα εγώ
το γοβάκι τ΄ορφανό
κοιτώ στον ουρανό
άλλαξε η τύχη μου θαρρώ
(περιττό ν' αναφέρω ότι η μητριά τέζα...)

Και τώρα βόλτα με το άλογο!

 ©Κρυσταλένια©