Τα κουράγια τελειώνουν, έτσι είναι αυτές οι μέρες, βαριές στις καρδιές σαν τσιμέντο...
και ψάχνεις μέσα σου να βρεις εκείνο το χαμόγελο, το μικρό ψήγμα αισιοδοξίας, να ποτίσεις την ψυχή σου. Να πάρεις δύναμη, ν' ανθίσεις και να μοιράσεις τον εαυτό σου. Είναι αυτές οι μέρες που ο εγωισμός σου ζητάει και ζητάει, επίμονα ψιθυρίζει στο κεφάλι σου. Θέλω, έχω ανάγκη, ποθώ... να κρυφτώ στην αγκαλιά του. Να χαθείς εκεί μια στιγμή, που θα μοιάζει αιώνια, και να κλάψεις κρυμμένη μέσα στα χέρια του, κάθε δάκρυ και πόνος να τρέξει στο πάτωμα.
Και μετά γαλήνη... Μέσα στην αγκαλιά του γαλήνη. Μια στιγμή, μια αιώνια στιγμή, απλά να κρυφτείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου