Ταξίδεψα, ταξίδεψα πολύ, γνώρισα κόσμους αχανής, κόσμους θλιμμένους, μισοτελειωμένους να γυρεύουν την ολοκλήρωση στα μάτια μου...αλλά δεν ήμουν εγώ, δεν ήταν αυτοί για μένα... τίποτα... παρά μόνο ένα σημάδι στη ψυχή, ένας ακόμη φόβος, μία ακόμη ανασφάλεια...οι βαλίτσες μεγάλες, το βάρος ολοένα πιο μεγάλο, όμως πάντα έβρισκα τη δύναμη να τις κουβαλάω, όσο το βάρος τόση η δύναμή μου...ταξίδεψα.... αντίκρισα βλέμματα διψασμένα, ακούραστα να ψάχνουν το δικό τους ευτυχισμένο τέλος τη καινούρια τους αρχή... τα προσπέρασα δίχως δεύτερη σκέψη...όχι δεν ήμουν εγώ, δεν ήταν αυτοί για μένα... εγώ ήμουν μόνο για σένα... εσύ ήσουν το δικό μου ευτυχισμένο τέλος, μονάχα εσύ... ταξίδεψα, ήρθα σε σένα γεμάτη τεράστιες αποσκευές... σε κοίταξα μ' εκείνο το διψασμένο βλέμμα... αλλά δεν ήμουν εγώ, δεν ήμουν εγώ για σένα... προσπέρασες... όπως προσπέρασα κι εγώ τόσες φορές... καλή τύχη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου