Να είσαι εσύ...

Νοιώθω σαν να μη χωράω. Αταίριαστη. Διαφορετική. Μερικές φορές μ' αρέσει. Χαίρομαι αυτή την καμπύλη στην λογική ευθεία του κόσμου. Άλλες πάλι φορές σκέφτομαι να προσαρμοστώ. Να χωρέσω στα μέτρα του και στα σταθμά του. Είναι πιο εύκολο να πας με το ρεύμα. Ακούραστα. Άλλες πάλι φορές χάνω τις ισορροπίες και η καμπύλη επιθυμεί την ευθεία με αποτέλεσμα να τρώω τα μούτρα μου. Άλλωστε πως γίνεται να έλξεις κάτι που δεν σου μοιάζει έστω και λίγο. Κάτι που δεν έχει λίγη σαν τη δική σου λόξα. Παρασύρομαι κάποιες φορές και προσποιούμαι. Παίζω τον ρόλο μου όσο καλύτερα μπορώ, μέχρι που με βρίζει ο ίδιος μου ο εαυτός. Έπειτα απ' το κατσάδιασμα επιστρέφω στην ουσία μου. Κι αν επιθυμώ ευθείες και τρώω τα μούτρα μου, δεν πειράζει. Θα συναντήσω μια μέρα την δικιά μου καμπύλη.

Ευχαριστώ τον κύριο Δημήτριο Νομικό για το παρακάτω κείμενο...

Να είσαι εσύ! Πάντα! Και όταν σε απορρίπτουν γι αυτό που είσαι! Και όταν θέλουν κάτι άλλο από αυτό που είσαι! Και όταν νομίζεις ότι δεν σου βγαίνει αυτό που είσαι! Να είσαι εσύ! Πάντα! Και αν βρεις πόρτες κλειστές! Και αν σου έχουν γυρισμένες πλάτες! Και αν σου λένε άλλαξε για να γίνεις αποδεκτός! Να είσαι εσύ! Πάντα! Και να θες! Δικαιούσαι! Είσαι κληρονόμος του παρελθόντος και αρχιτέκτονας του μέλλοντος. Εσύ, για εσένα! Να είσαι εσύ! Πάντα! Γιατί όταν σε πλησιάσω και είσαι εσύ, οι καρδιές μας θα ανταλλάξουν λόγια που το στόμα δεν βγάνει. Οι ψυχές μας θα δουν εικόνες που τα μάτια αδυνατούν! Και στο βάθος μας, θα ξέρουμε ότι δεν διαφέρουμε και τόσο πολύ. Να είσαι εσύ! Πρωτίστως για σένα! Και όταν είσαι για εσένα, είσαι για όλους. Γιατί δεν διαφέρουμε και τόσο πολύ!

Το συνάντησα μοιραία σε ανάρτηση στο Facebook και πήρα την απάντηση που χρειαζόμουν...

Be yourself, everyone else is already taken. Oscar Wilde

Η Γαλήνη της Αποδοχής

Eίναι άνθρωπος σε κτίριο ψηλό

κοιτάει τον ουρανό

ο σεισμός ταρακουνεί

τρέμει σύγκορμη η γη

το κτίσμα υποχωρεί

ο άνθρωπος μαζί

η πτώση δεν μπορεί

γι' αυτόν ν' αποφθεχθεί

αρχικά γεμίζει πόνο

ο μέλλων θάνατος γεννά τον τρόμο

μόνο του μένει η αποδοχή

αυτού που ν' αλλάξει δεν μπορεί

τον Θεό του ευχαριστεί

για όποια του δωσε ευχή

του ανθρώπου η απόφαση αυτή

στην γαλήνη οδηγεί.

Κρυσταλένια

Πότε Γεννήθηκες;

Κάποιοι μου είπαν ότι γεννήθηκα πριν πολλά χρόνια. Εγώ τους απαντώ πως γεννήθηκα χθες σχεδόν. 

Κι όλα αυτά τα χρόνια απλά περιφερόμουν.

Γεννήθηκα κάποτε, ναι, αλλά θάφτηκα. Θάφτηκα κάτω από ετικέτες, συνήθειες, τρόπους, ονόματα, απ' το τι θα πει ο κόσμος, απ' τα πρέπει και τα μη, από ανούσιους κανόνες, από ψεύτικη ηθική.  Θάφτηκα πίσω από προσωπεία που ταιριάζαν στον καθένα. Ανάλογα τη περίσταση. Έγινα μούμια τυλιγμένη σε καθρέφτες κι έπαιρνα πάντα τη μορφή αυτού που με κοιτούσε. Γεννήθηκα κάποτε και μετά πλάστηκα σύμφωνα με την κοινωνία που με γέννησε. Κι έτσι ήταν όλα σε τάξη. Δεν μιλούσα πολύ. Δεν έφερνα αντίρρηση. Τα όχι μου τα πλήρωνα ακριβά. Με απομόνωση. 

Γεννήθηκα, όχι τη μέρα που λένε. Γεννήθηκα σχεδόν χθες. Όταν βρήκα τον εαυτό μου. Μόλις πέταξα από πάνω μου όλο το σκουπιδαριό που είχα μαζέψει. 

Γεννήθηκα όταν έμαθα ν' ακούω τη ψυχή μου. 

Κρυσταλένια

09.02.2013

Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού

Ημερομηνία λήξης. Γιατί να μη την ξέρουμε; Γεννήθηκες το 1981 και λήγεις το έτος τάδε. Σκέφτομαι ότι αυτές οι ασθένειες που οι γιατροί σου ανακοινώνουν την ημερομηνία λήξης σου ίσως να είναι και καλές. Διαχειρίζεσαι το χρόνο σου καλύτερα. Στέκεσαι κοιτάς γύρω σου. Το τι άχρηστα έχεις μαζέψει δεν λέγεται. Σχέσεις ανάγκης, σχέσεις δουλείας, χρόνος πεταμένος. Συναισθήματα πικρίας, θυμού, ζήλιας. Βαρεμάρα. Βαρεμάρα; Μετά πετάς, πετάς και πετάς κι άλλα, κι άλλους έξω απ' το πρόγραμμά σου. Κρατάς ότι κάνει τη ψυχή σου να χαμογελά. Λυτρώνεις τον εαυτό σου γεμίζοντας μ΄ευγνωμοσύνη, συγχώρεση. Και μένει μονάχα αλήθεια. Μένει ένας γεμάτος άνθρωπος που ξοδεύτηκε δημιουργικά. Μόνιμος; Απορώ γιατί υπάρχει αυτή η λέξη. Προσωρινός, ναι, το καταλαβαίνω. Μόνο ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ.

Κρυσταλένια

22.01.2013

Ο καθρέφτης μας ... οι άλλοι

             Η ζωή είναι ένα μαγικό ταξίδι αυτογνωσίας, ένα ταξίδι που μας φέρνει όλο και πιο κοντά στον Εαυτό μας. Σε αυτό το ταξίδι έχουμε συνοδοιπόρους, αυτοί είναι η πραγματικότητά μας, η δική μας αλήθεια. Οι άλλοι είμαστε εμείς. Αυτό που αγαπάμε, αυτό που ερωτευόμαστε, αυτό που θαυμάζουμε στους άλλους είναι αυτά τα θετικά στοιχεία που αγαπάμε στον εαυτό μας. Αυτά που μας θυμώνουν, μας ενοχλούν, αυτά που κριτικάρουμε στους άλλους είναι τα κομμάτια του εαυτού μας που μας ενοχλούν, που δεν αγαπάμε…

Οι άλλοι είναι ο καθρέφτης μας. Ένας λόγος που υπάρχουν στη ζωή μας είναι για να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, να τον γνωρίσουμε. Όταν λοιπόν αντιληφθούμε κάτι να μας ενοχλεί στον άλλο κι εντοπίσουμε τι είναι αυτό, έρχεται η στιγμή να στραφούμε μέσα μας. Εκεί θ’ ανακαλύψουμε ότι αυτό το κάτι υπάρχει ήδη μέσα μας, είναι μέρος του εαυτού μας. 

  Και τώρα τι κάνουμε;

 Αφού εντοπίσουμε τι πραγματικά μας ενοχλεί καλούμαστε να το αποδεχτούμε, να το αγαπήσουμε, να το διορθώσουμε, να το βελτιώσουμε, να πράξουμε ότι χρειάζεται ώστε αυτό το κάτι να πάψει να είναι πληγή μα θαύμα. Όταν το καταφέρουμε αυτό τότε θα υπάρξει αλλαγή μέσα μας και κατά συνέπεια αλλαγή στις σχέσεις μας με τους άλλους.

.... τριαντάφυλλα

         Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τη πληγώσεις, που δεν μπορεί να γίνει κάτι που δεν είναι, κι εσύ ν' απογοητευτείς που δεν πήρες αυτό που προσδοκούσες.

Σταγόνες της βροχής.

Σταγόνες όλες απ' το ίδιο σύννεφο
σταγόνες που δροσίζουν
μα και σταγόνες που πνίγουν
ναι, απ' το ίδιο σύννεφο είναι...
Λόγια όλα απ' τον ίδιο Άνθρωπο
λόγια που δυναμώνουν
μα και λόγια που πληγώνουν
ναι, απ' τον ίδιο Άνθρωπο είναι...
Πως ν' αγαπήσεις μισό σύννεφο και μισό άνθρωπο...