Μικροί Γαλαξίες

 Πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη.

Σταματάνε για λίγο, στέκονται ο ένας

αντίκρυ στον άλλο, μιλούν μεταξύ τους.

Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν

σαν πέτρες που βλέπονται.

Όμως, εσύ,

δε λόξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες

μες απὸ μένα, κάτω απ᾿ τα τόξα μου,

όπως κι εγώ: προχώρησα ίσα, μες απὸ σένα,

κάτω απ᾿ τα τόξα σου. Σταθήκαμε ο ένας μας

μέσα στον άλλο, σα να 'χαμε φτάσει.

Βλέποντας πάνω μας δυὸ κόσμους σε πλήρη

λάμψη και κίνηση, σαστίσαμε ακίνητοι

κάτω απ᾿ τη θέα τους

Ήσουν νερό,

κατάκλυσες μέσα μου όλες τις στέρνες.

Ήσουνα φως, διαμοιράστηκες. Όλες

οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα

δίχτυ που λάμπει: στα πόδια, στα χέρια,

στο στήθος, στο μέτωπο.

Τ᾿ άστρα το βλέπουνε, ότι:

δυὸ δισεκατομμύρια μικροί γαλαξίες και πλέον

κατοικούμε τη γη.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Οι μικροί γαλαξίες

Πηγη: https://www.scientificamerican.com/article/will-the-milky-way-and-andromeda-galaxies-ever-collide/

Να ξαναβρούμε τη ζωή μας

 Μένει νὰ ξαναβροῦμε τὴ ζωή μας, τώρα ποὺ δὲν ἔχουμε πιὰ τίποτα.

Φαντάζομαι, ἐκεῖνος ποὺ θὰ ξαναβρεῖ τὴ ζωή, ἔξω ἀπὸ τόσα χαρτιά, 

τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες καὶ τόσες πολλὲς διδασκαλίες

θὰ εἶναι κάποιος σὰν ἐμᾶς, μόνο λιγάκι πιὸ σκληρὸς στὴ μνήμη...

Γ. Σεφέρης

Οι Πολύτιμες Ατέλειές Μας

 "Και στο τέλος, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα για να αγαπηθείς. Περνάμε τη ζωή μας προσπαθώντας να δείχνουμε πιο όμορφες, πιο έξυπνες. Αλλά κατάλαβα δύο πράγματα. Αυτοί που μας αγαπούν μας βλέπουν με την καρδιά τους και μας αποδίδουν ιδιότητες πέρα από αυτές που πραγματικά έχουμε. Και αυτοί που δεν θέλουν να μας αγαπήσουν δεν θα είναι ποτέ ικανοποιημένοι με όλες μας τις προσπάθειες. Ναι, πράγματι. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να αφήσουμε τις ατέλειές μας ήσυχες. Είναι πολύτιμες για να καταλάβουν εκείνους που μας βλέπουν με την καρδιά τους. "

Frida Kahlo

Αυτοπροσωπογραφία με κολιέ αγκάθι και κολιμπρί (1940)

Η συναισθηματική επάρκεια προστατεύει από το κρυφό στρες, Gabor Mate

Η συναισθηματική επάρκεια απαιτεί: 

την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματά μας, ώστε να έχουμε επίγνωση όταν είμαστε στρεσαρισμένοι τη δυνατότητα να εκφράζουμε αποτελεσματικά τα συναισθήματά μας και κατ' αυτό τον τρόπο να διεκδικούμε τις ανάγκες μας και να διατηρούμε την ακεραιτότητα των συναισθηματικών μας ορίων,

την ικανότητα να διαχωρίζουμε τις ψυχολογικές αντιδράσεις που αφορούν την τρέχουσα κατάσταση από εκείνες που αποτελούν κατάλοιπα του παρελθόντος. Αυτό που θέλουμε και απαιτούμε από τον κόσμο πρέπει να συνάδει με τις τρέχουσες ανάγκες μας και όχι με ασυνείδητες, ανικανοποίητες ανάγκες από την παιδική μας ηλικία. Αν τα όρια μεταξύ παρελθόντος και παρόντος δεν είναι σαφή, θα αντιλαμβανόμαστε την απώλεια ή την απειλή της απώλειας εκεί που δεν υπάρχει,  και την επίγνωση των αυθεντικών αναγκών, οι οποίες πρέπει πράγματι να ικανοποιηθούν, αντί την απώθησή τους με στόχο να κερδίσουμε την αποδοχή ή την επιδοκιμασία των άλλων.

Το στρες εμφανίζεται όταν δεν πληρούνται αυτά τα κριτήρια, και οδηγεί στη διατάραξη της ομοιόστασης, η οποία όταν είναι χρόνια έχει ως αποτέλεσμα την κακή υγεία. Σε καθεμία από τις ιστορίες ανθρώπων με ασθένειες που αναφέρονται στο βιβλίο "Όταν το Σώμα λέει Όχι", διακυβεύεται μία ή περισσότερες πλευρές της συναισθηματικής επάρκειας, συνήθως με τρόπους που δεν τους αντιλαμβάνεται καθόλου το εμπλεκόμενο πρόσωπο.

Η συναισθηματική επάρκεια είναι αυτό που χρειάζεται να αναπτύξουμε εάν θέλουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας από το κρυφό στρες που αποτελεί κίνδυνο για την υγεία, και είναι αυτό που χρειάζεται να επανακτήσουμε αν θέλουμε να θεραπευτούμε. Πρέπει επίσης να καλλιεργήσουμε τη συναισθηματική επάρκεια στα παιδιά μας, διότι είναι το καλύτερο φάρμακο πρόληψης.

 Mate, G. (2023), Όταν το Σώμα λέει Όχι, Αθήνα: Key Books