Η θεραπεία είναι απλή,
αλλά δεν είναι εύκολη. Τα βήματα είναι
λίγα κι όμως χρειάζονται μεγάλη
προσπάθεια.
1ο βήμα: να αφιερωθείς
στην θεραπεία σου, μέχρι να φτάσεις στην
πηγή του πόνου σου. Αυτό σημαίνει να
στραφείς προς τα μέσα, μέχρι να γνωρίσεις
τα τραύματά σου.
2ο βήμα: από τη στιγμή
που είσαι “μέσα σου”, προσδιόρισε τα
τράυματά σου. Μήπως έχουν γίνει μια
μορφή “τραυματικής δύναμης” στη
σημερινή σου ζωή; Αν έχεις μετατρέψει
τα τραύματά σου σε δύναμη, ψάξε να βρεις
το λόγο που φοβάσαι τη θεραπεία τους.
Καθώς θα προσδιορίζεις τα τραύματά σου,
ζήτησε από κάποιον να γίνει “μάρτυρας”
του γεγονότος αυτού και της επίδρασης
που ασκεί στην ανάπτυξή σου. Χρειάζεσαι
τουλάχιστον έναν άνθρωπο, ένα θεραπευτή
ή έναν φίλο που να μπορεί να δουλέψει
μαζί σου προς αυτή την κατεύθυνση.
3ο βήμα: από τη στιγμή
που έχεις εκφράσει λεκτικά τα τραύματά
σου, παρατήρησε πολύ προσεκτικά πως τα
χρησιμοποιείς για να επηρεάσεις ή ακόμη
και για να επιβληθείς στους ανθρώπους
γύρω σου, αλλά και στον εαυτό σου. Για
παράδειγμα, λες ότι δεν αισθάνεσαι καλά
εξαιτίας αυτών των τραυμάτων, προκειμένου
ν' ακυρώσεις ένα ραντεβού, όταν στην
πραγματικότητα αισθάνεσαι περίφημα;
Μήπως ελέγχεις κάποιον άλλον άνθρωπο,
λέγοντας ότι οι πράξεις του/της σου
θυμίζουν τους γονείς σου; Μήπως επιτρέπεις
στον εαυτό σου να παρατήσει κάτι ή να
μην προσπαθήσει καθόλου, αναμασώντας
το παρελθόν σου κι ενισχύοντας έτσι την
κατάθλιψη; Φοβάσαι μήπως χάσεις τις
στενές προσωπικές σου σχέσεις με
συγκεκριμένους ανθρώπους αν θεραπεύσεις
τον εαυτό σου; Μήπως φοβάσαι ότι αν
θεραπευτείς, στη συνέχεια θα πρέπει να
αφήσεις πίσω σου κάποιο μικρό ή μεγάλο
μέρος της ζωής που έχεις; Όλα αυτά είναι
ερωτήματα που χρειάζεται να απαντήσεις
με εντιμότητα, επειδή κρύβουν τις πιο
σημαντικές αιτίες που κάνουν τους
ανθρώπους να φοβούνται να γίνουν καλά.
Καθώς θα παρατηρείς
τον εαυτό σου, δώσε ιδιαίτερη προσοχή
στην επιλογή του λεξιλογίου που
χρησιμοποιείς, στη χρήση της θεραπευτικής
γλώσσας και στην άνεσή σου στην
τραυματολογία. Στη συνέχεια, δημιούργησε
νέα πρότυπα συναλλαγής με τους άλλους
που δεν θα στηρίζονται στη δύναμη των
τραυμάτων. Άλλαξε το λεξιλόγιό σου,
συμπεριλαμβανομένου και του λεξιλογίου
που χρησιμοποιείς για να μιλήσεις στον
εαυτό σου. Σε περίπτωση που η αλλαγή
αυτών των προτύπων αποδειχτεί δύσκολη
να ξέρεις ότι πολλές φορές είναι πολύ
πιο δύσκολο να απελευθερωθείς από τη
δύναμη που αντλείς από το τραύμα σου
απ' ότι να απαλλαγείς από την μνήμη της
οδυνηρής εμπειρίας. Ένα άτομο που δεν
μπορεί να απαλλαγεί από τη δύναμη που
αντλεί από ένα τραύμα, είναι εθισμένο
σ' αυτό και, όπως γίνεται με όλους τους
εθισμούς, ο εθισμός σε ένα τραύμα δεν
είναι εύκολο να θεραπευτεί. Μη φοβάσαι
να ζητήσεις θεραπευτική βοήθεια, για
να κάνεις αυτό το βήμα, ή οποιοδήποτε
από τα άλλα βήματα.
4ο βήμα: προσδιόρισε το
καλό που μπορεί να έχει προέλθει από τα
τραύματά σου. Άρχισε να ζεις μέσα στη
συναίσθηση της εκτίμησης και της
ευγνωμοσύνης και – αν είναι απαραίτητο-
“προσποιήσου, μέχρι να τα καταφέρεις”.
Ξεκίνα μια πνευματική άσκηση και
ακολούθησέ την. Ακολούθησε την πνευματική
σου πορεία με συνέπεια.
5ο βήμα: από τη στιγμή
που έχεις εδραιώσει τη συνείδηση της
εκτίμησης, μπορείς να στραφείς προς την
πρόκληση της συγχώρεσης. Όσο ελκυστική
και αν είναι η συγχώρεση στη θεωρία, για
τους περισσότερους ανθρώπους είναι μια
προσωπική πράξη που δεν ασκεί καμία
γοητεία, κυρίως γιατί η αληθινή φύση
της συγχώρεσης παραμένει παρεξηγημένη.
Η συγχώρεση δεν είναι το ίδιο πράγμα με
το να λες στον άνθρωπο που σε έβλαψε
“εντάξει”. Η συγχώρεση είναι περισσότερο
μια περίπλοκη πράξη συνείδησης, μια
πράξη που απελευθερώνει την ψυχή και
το πνεύμα ενός ανθρώπου από την ανάγκη
για προσωπική εκδίκηση και από την
αντίληψη ότι είναι θύμα. Πέρα από το να
σταματήσουμε να κατηγορούμε τους
ανθρώπους που προκάλεσαν τα τραύματά
μας, συγχώρεση σημαίνει να απελευθερωθούμε
από τον έλεγχο ποου αίσθηση της
θυματοποίησης έχει πάνω στις ψυχές μας.
Η απελευθέρωση που φέρνει η συγχώρεση
έρχεται με τη μετάβαση σε υψηλότερη
κατάσταση συνείδησης – όχι μόνο στη
θεωρία, αλλά ενεργειακά και βιολογικά.
Στην πραγματικότητα, οι συνέπειες μια
γνήσιας πράξης συγχώρεσης συνορεύουν
με το θαύμα. Μπορεί κατά τη γνώμη μου να
περιέχουν την ενέργεια που δημιουργεί
τα ίδια τα θαύματα.
Αξιολόγησε αυτά που
χρειάζεται να κάνεις για να συγχωρήσεις
τους άλλους – και τον εαυτό σου, αν είναι
αναγκαίο. Αν πρέπει να έρθεις σε επαφή
με κάποιον, για να κουβεντιάσετε από
κοντά, βεβαιώσου ότι δεν μεταφέρεις το
μήνυμα του “εσύ φταις” ως θέμα συζήτησης.
Αν χρειάζεται να μοιραστείς τις προσωπικές
σου σκέψεις με ένα γράμμα προς το πρόσωπο
αυτό, κάνε το, αλλά και πάλι βεβαιώσου
ότι πρόθεσή σου είναι να επανακτήσεις
το πνεύμα σου κι όχι να στείλεις ένα
ακόμη μήνυμα θυμού.
Τέλος, δημιούργησε μια
επίσημη τελετή για τον εαυτό σου, με την
οποία θα καλείς πίσω το πνεύμα σου και
θα απελευθερώνεις την αρνητική επίδραση
όλων των τραυμάτων σου. Άσχετα με το αν
προτιμάς τελετή ή προσωπική προσευχή,
στείλε το μήνυμα της συγχώρεσης με
“επισημότητα”, για να κάνεις ένα νέο
ξεκίνημα.
6ο βήμα: σκέψου την
αγάπη. Ζήσε με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη.
Κάλεσε την αλλαγή στη ζωή σου, έστω και
μόνο με τη στάση σου. Και να θυμάσαι
συνεχώς το μήνυμα όλων των πνευματικών
δασκάλων: κράτα το πνεύμα σου στο παρόν.
Στη γλώσσα του Ιησού: “Άφησε τους νεκρούς
και συνέχισε τη ζωή σου”. Ή όπως δίδαξε
ο Βούδας: “Υπάρχει μόνο το τώρα”.
Τα πάντα στη ζωή μας
αντλούν ενέργεια από την καρδιά μας.
Όλοι μας βιώνουμε εμπειρίες που ραγίζουν
την καρδιά μας – όχι μόνο τη ραγίζουν,
αλλά και την κόβουν στα δύο. Ανεξάρτητα
από το πως έχει ραγίσει η καρδιά μας, το
ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: τι θα κάνουμε
με τον πόνο μας; Θα τον χρησιμοποιήσουμε
ως δικαιολογία, για να επιτρέψουμε τον
φόβο να ασκεί μεγαλύτερη εξουσία πάνω
μας ή θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από
την εξουσία του υλικού κόσμου με μια
πράξη συγχώρεσης; Το ερώτημα αυτό θα
έρχεται ξανά και ξανά στη ζωή μας, μέχρις
ότου η απάντηση που θα δώσουμε να γίνει
η απελευθέρωσή μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο: ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, Caroline Myss
